Jólasveinn - 24.12.1917, Blaðsíða 11

JÓLASVEINN.
11
eikarborð á floti á sjónum, þar sem drengnum skaut
upp. Hann náði í það og gat haldið sér uppi með
því. En skamt frá þessum stað hafði stórt herskip
varpað akkerum. Hljóðin í barninu bárust þangað,
og þegar í stað varpaði einn af skipsmönnunum sér
í sjóinn að boði skipstjórans, synti þangað sem
drengurinn flaut, náði bonum og synti með hann
út til skipsins.
Ókunni drengurinn var nú spurður að, hvernig á
honum stæði. »Eg heiti Jakob«, svaraði hann, en
að öðru leyti gat liann ekki gefið neinar bendingar
um það, hverra manna eða hvaðan hann væri. Hér
var því ekki um annað að gera en að lofa drengn-
um að vera á skipinu, og var hann kallaður »vesl-
ings Jakob« af allri skipshöfninni.
Jakol) litli var gott og blíðlynt barn, fljótur til
allra vika og námfús mjög, svo að hann ávann sér
brátt hylli og vináttu allrar skipshafnarinnar. Það
var eins og þeir ættu hann allir og eins og allir gerðu
sér far um, að láta hann ekki sjá eða heyra neitt
annað en það sem golt er. Þó voru þeir allir á eitt
sáttir um það, að þarna gæti drengurinn ekki stað-
næmst og að háseti mætti hann ekki verða, þegar
honum yxi aldur og þroski, því að til þess væri
hann of gáfaður og vel af Guði gerður. Nokkrir af
yfirmönnunum á skipinu efndu því til samskota
meðal skipshafnarinnar í því skyni að útvega vesl-
ings Jakobi viðunandi samastað á landi, þar sem
hann gæti notið góðs kristilegs uppeldis og komist
til manns. — — —
Svo liðu mörg ár. — Veslings Jakob hafði gengið
gegnum hvern skólann á fætur öðrum og var orðinn
útlærður handlæknir þegar ófriðurinn milli Englend-