Fríkirkjan - 01.01.1899, Blaðsíða 14

10
Þótt ekkert væri annað til eptir Lúther, heldur enn þessi
sálmur, þá væri hann einn nógur til að sýna, að hann var sannur
fríkirkjumaður; og þó hin lútherska kirkja yrði ríkiskirkja, þá
var það engan veginn að tilætlun siðbótarhöfundanna Lúthers
og Melanchtons og samverkamanna þeirra, né samkvæmt því
prinsípi, sem þeir börðust svo drengilega fyrir.
Þeir héldu uppi merki guðs orðs og samvizkufrelsisins
gegn andlegri og veraldlegri yfirdrottnan. En eigi ritningin
ein að vera regla fyrir trú og líferni kristinna manna og
hver einstakur að hafa fullkomið samvizkufrelsi til að lesa
hana og þýða, þá útilokar það ekki einungis öll afskipti ver-
aldlegrar valdstjórnar af trúar- og kirkjumálum, heldur einnig
að miklu eða öllu leyti hið andlega vald og myndugleika, sem
yfirboðarar kirkjunnar fyr og síðar hafa beitt.
Á grundvelli guðs orðs og samvizkufrelsisins getur kirkjan
ekki verið annað enn fullkomlega óháð, sjálfstjórnandi félag.
Slíkt félag er hver einstakur, kristinn söfnuður; og félag félag-
anna eða samsafn safnaðanna má ekki bindast neinum þeim
reglum, er skerði eða komi í bága við það frelsi hinna ein-
stöku safnaða, sem þeim ber samkvæmt guðs orði. Slíkt er
ósamrýmanlegt við anda Lúthers, sem ætti að vera ráðandi
í hinni lúthersku kirkju; og umfram allt er það ósamrýman-
legt við anda Jesú Krists, því að „drottinn er andi; en þar
sem hans andi er, þar er frelsi" (2 Kor. 3, 17).
Yígður grafreitur.
Grafreitur fyrir fríkirkjumenn á innsveit Reiðarfjarðar var
vígður þann 6. okt. síðastl. að viðstöddum fjölda fólks, urn
leið og jarðað var þar í fyrsta sinn.
Fyrst var sunginn þessi sálmur:
Hér við grafar þrönga þró
anda lyptum upp til hæða;
Endar hér öll jarðar mæða,
hér er frið að fá og ró.