Fríkirkjan - 01.01.1899, Blaðsíða 15

11
Eptir liðið lífsins skeið
allir hér til hvíldar ganga,
hvort sem daga lifðu langa
eða stutt var æfiieið.
Hér er reitur sorgar samt;
tár hór munu tíðum hrynja,
trega þrungið brjóst mun stynja;
ást er löng, en líf er skamt.
Helgi trúin hverja sorg,
sorgarreitinn signi friður,
sífellt hingað lýsi niður
ljósið guðs frá lífsins borg.
Eptir dimma dauðans nótt
upp mun renna friðarfagur,
frjáls og bjartur morgundagur;
tíminn líður furðu fljótt.
Sett hér niður nákalt hold
upp mun siðar alskært rísa,
æðstan guð að lofa’ og prísa,
þann sem leiðir líf úr mold.
Drottinn Jesú, dýrð sé þér;
dauða, synd og sorgir allar
sigrar þú og lífs til hallar
leiðir oss með ljóssins her.
Að því búnu hélt prestur safnaðarins stutta ræðu. Gat
hann þess, að fríkirkjumenn hefðu fyrir löngu fundið þörf á
að koma sér upp grafreitum, og hefði það verið ákveðið á
síðustu safnaðarfundum þeirra; en þó mundi naumast hafa
orðið framkvæmd úr því á þessu hausti, ef hinn framliðni,
Guðjón heitinn Guðmundsson, er nú ætti að jarðast, hefði eigi
í banalegu sinni látið í Ijós þann vilja sinn að verða lagður
í hinn fyrirhugaða grafreit fríkirkjunnar á innsveit Reiðarfjarð-