Fríkirkjan - 01.05.1902, Blaðsíða 1

XÆ-Á.HST-A-Ð.A-K.XII'X
TIL STUÐNINGS FRJÁLSKI KIRKJU OG FRJÁLSLYKDUM
KRISTINDÓMI
munuð þekkja sannleikann og sannleikurinn mun gjöra
. yður frjálsa.“— Kriatur.
1902.
MAÍ.
5. BLAÐ.
Nú brosa hvert til annars.
(Eptir B. S. Ingemaim).*
HÚ brosa hvert til annars hin fögru blóm um frón
og íuglar sér með gleðisöngvum leika;
nú skepna hver á jörðunni hefur upp sjón,
með hús sín á baki sníglar kraika.
Þeim minnsta ormi’ á jörðu sitt líknarskjólið lér
hinn ljúfi guð, sem fæðir allt og klæðir;
en mest á börnum mannanna ást hans þó er;
guð andar á brá, er tárið mæðir.
í jötu sjálfur guðsson var lagður lágt á strá,
sem lítið barn, er enga vöggu hefur.
Nú blessar hann með guðsfriði börnin vor smá,
og blómin úr paradís þeim gefur.
Guðs sonur blítt oss ann; hann er barnavinur kær,
og börnum lyptir guðs að sæti háu.
Þótt hastaði’ hann á storminn, þótt hlýddi’ honum sær,
hin hlæjandi börn víð brjóst hans lágu.
Ó, þú sem oss réðst blessa og börn tókst þér í fang,
vór brátt þig fáum sjá í himna gleði.
Til himins oss þú kenndir að hefja vorn gang —
þér himinn og jörð æ lofgjörð kveði.
*) Áður komin í „Sameinmguími“ þýðing eptir síra ðlattías
Jochúmsson.