Fríkirkjan - 01.05.1902, Blaðsíða 12
76
Þeim er alvara, þessum erindrekum páfans óskeikula, að
leiða oss fáráða íslendinga í allan sannleika og koma oss inn
i hina ,einu sáluhjálplegu" kirkju, svo að vér getum fengið
fyrirgefningu synda vorra hjá páfanum fyrir peninga, eins og
á hinum gömlu, góðu dögum; getum farið að tigna dýrðlinga
og helga dóma, og orðið aðnjótandi ýmsra annara sáluhjálpar
meðala, sem hin rómversk-kaþólska kirkja á ein til í fórum
sínum, svo sem leyniskriptanna lystilegu, tilbeiðslu himna-
drottningarinnar, sem alltaf er nð bliðka frelsarann, svo hann
steypi syndurunum ekki til helvítis (!) og fleira af sama tagi.
Þannig bætist nú kaþólskur spít.ali við kirkjúna og skól-
ann, sem fyrir voru á Landakotslóðinni; og hefur kaþólska
missíónin þannig íklæðst alvæpni sínu og spennt um sig megin-
gjarðir sinar.
Ekki dettur oss i hug að lasta þennan dugnað missiónar-
innar; hann er þvert á móti allrar virðingar verður.
En hitt er ekki nærri því eins virðingarvert, að margt af
lieldra fólki bæjarins sendir í blindni börnin sín á þennan ka-
þólska skóla; og enn síður var það virðingarvert, hvernig spítala-
málið fór í höndum hins evangeliska lúterska löggjafarþings
þjóðkirkjunnar. Ættu þeir alþingismenn, sem þessi úrslit voru
mest að kenna, það sannarlega skilið að nöfn þeirra væru
sett í gapastokk fyrir alla frammistöðuna.
En enginn kveður orð frá munni. Allir þegja,
þegar eitthvað þarf að segja.
Hvar er nú „V.lj.,“ sem er svo duglegt að hamra biflíu-
kritikina inn í fólkið?
Minna má það þó ekki vera, enn að nöfn mannanna sjáist á
prenti annarstaðar enn í þingtíðindunum, sem fáir lesa. Mun-
um vér því við tækifæri hugsa til þeirra, enda höfum vér loí-
að því fyrir löngu að skýia frá meðferð þessa spítalamáls á
þinginu.
Einn hinn frægasti riddari St. Jósepssystra komst svo að
orði, þó ekki komi það út í alþingistíðindunum, að honum
stæði á sama þó nafn hans kæmist upp á stólinn eða í Frí-
kirkjuna út af framkomu hans í máli þessu. Líklega verður
nú ekki haft svo mikið við hann að fara með nafn hans í
„stólinn"; en í Fríkirkjunni mun hann fá að lesa það ásamt