Fríkirkjan - 01.05.1902, Blaðsíða 11

76
Tobías. Berta skalf eins og hrísla, henni leitzt ekki á svipinn
á Rósendal.
í sömu svipan var barið aí dyrum; presturinn var kom-
inn til að vita um gömlu hjónin. Rósendal laut niður að
Tobiasi, þegar hann sá, hver kominn var og sagði:
„Pegiðu eins og steinn, ef þú vilt halda húsinu. Eg kem
aptur i fyrramálið*.
Svo ílýtti hann sér út.
„Prestur minn! Þér komuð eins og guð hefði sent yður*,
sagði Tobías, og svo sagði hsnn honum alla söguna.
Presturinn lofaði að grenslast eptir, hvernig stæði á þess-
um hring, en annars þótti honum aðferð þeirra sjálfsögð, svo
að hann talaði fátt um það.
„Eg vildi óska að þið fengjuð fundarlaun fyrir hann*,
sagði presturinn.
„Já, okkur veitti ekki af því, til þess að geta staðið í
skilum við Rósendal*, sagði Berta.
„Hvað eigið þið að borga í vexti?"
„Hann á að fá 2 kr. 50 aura í fyrramálið, og jafnmikið
1. febrúar*.
„Hérna eru peningarnir, fáið honuro þá á morgun, og
kærið ykkur svo ekki neitt um, hvað hann segir; söfnuður-
inn sér um að hann svipti ykkur ekki húsinu. Þið megið
treysta því*.
Kaffisölumaðurinn varð forviða, þegar presturinn kom
með hringinn til hans. Hann hafði fengið kaffipokann frá bróður
sínum í Surinam; raunar átti þessi bróðir hans engar kaffi-
ekrur, en hann hlaut að vita, hvaðan kaffið var, og geta hjálp-
að til að finna eiganda hringsins. Kaupmaðurinn skrifaði nú
bróður sínum og presturinn skrifaði honum einnig og sagði
honum greinilega frá högum gömlu hjónanna og ráðvendni
þeirra. (Framh.)
Kaþólski spítalinn.
Nú er farið að reisa þennan fræga spítala kaþólsku
missiónarinnar hér í Reykjavik, sem brúkaður var til þess á
ajðasta alþingi að eyðiieggja landspitalamálið.
L