Fríkirkjan - 01.06.1902, Page 4

84
orðið af honum? Hann mundi glöggt eptir að hann hafði verið
með hann um morguninn. Allt í einu kom honum í hug, að
þrjóturinn hann Eobby hafði verið að læðast kring um hann
meðan hann svaf. Það var svo sem auðvitað, Eobby hafði
stolið hringnum, þá var ekki að furða, þótt honum yrði hverft
við, þegar hann kallaði til hans.
Og nú bar það við, sem raunar var altítt. Robby var
yfirheyrður, og þegar hann þrætti, var gripið til svipunnar og
skipað að berja hann, þangað til hann segði, hvað hann hefði
gjört við hringinn, en hann var nógu ósvífinn til að halda á-
fram að fullyrða, að hann vissi ekkert um hringinn. Húsbónd-
inn var orðinn æfareiður. Skyldi ekki svipan, hungrið og
myrkrið geta jafnað i honum þrjózkuna? hugsaði hann og
skipaði að láta hann í fangaklefann. Hann skal verða að játa
með illu, úr því hann vill ekki kannast við það með góðu.
Jólin eru að koma, og allir sem vetlingi geta valdið,
skunda til kirkjunnar. Tobías og Berta eru angurvær út af
því að geta ekki komizt til kirkju. Tobías er hvergi nærri
orðinn góður í fætinum og á fullerfitt með að komast á hækju
fram og aptur um herbergið. Pau hafa nærri því gleymt
hringnum góða, enda hafa þau um nóg annað að hugsa. Pau
hafa heldur litið til jólanna og horfurnar eru alt annað en
björgulegar.
„Yið komumst líklega aldrei svo langt, að Yið getum iok-
ið við að læra fyrsta boðorðið", sagði Tobías, „eg held raunar
að við óttumst guð og elskum hann, þótt það sé nú of lítið;
en við eigum eptir að læra að treysta honum af öllu hjarta; ef
við gjörðum það, þá bærum við ekki kvíðboga fyrir morgun-
deginum".
Berta svaraði engu, en fór að láta fyrir gluggann, til þess
að síður skyldi verða tekið eptir myrkrinu hjá þeim. Þetta
eru nú fyrs : jólin, sem þau eru svo stödd, að geta ekki brugð-
ið upp ljósi. Hún sezt siðan við rúm mannsins sins og styð-
ur hönd undir kinn, hvorugt þeirra vill rjúfa þögnina og von
bráðar eru bæði sofnuð.
Hvað er þetta? Er þetta draumur? Hurðinni er lokið