Kirkjublað - 15.04.1934, Qupperneq 7

KIRKJUBLAÐ
107
Kirkjan og andsæisstefnan.
Eftir sr. Sigurð Þórðarson.
Framhald.
Lítum fyrst á kirkjuna.
ir ^an* I hugtakinu kristileg kirkja felst ekki fyrst og
fremst það, að kirkjan sé formbundin stofnun, og því
síður þannig, að hún eigi rætur að rekja til einnar per-
sónu, eins og stundum virðist haldið fram. Kirkjan er ein-
staklingsleg, ekki síður en félagsleg. Kirkjanleggur meiri
áherzlu á afstöðu einstaklingsins til Guðs, heldur en af-
stöðu hans til félagslegrar skipulagningar. Á það verður
heldur ekki bent, að Jesús frá Nazaret hafi gert neina
tilraun til neinnar formbundinnar félagsstofnunar. Hann
var farandprédikari að ytri hætti sinnar tíðar. Eins og
starf hans var knúið fram af þörf samtíðarinnar, svo var
það einnig borið uppi af spámannsanda allra alda, og
því í eðli sínu hið fjarskyldasta-öllum skipulagsháttum
nútímans. Spámaðurinn vinnur í krafti andans, en ekki
í vélgengum formum. Ef til vill kemur þetta skipulags-
leysi ljósastfram þegar eftir að Jesús var líflátinn. Þeg-
ar persónuveldi leiðtogans er kippt í burtu, eru læri-
sveinarnir ráðþrota. Þrátt fyrir þann vísi að skipulögðu
starfi, sem virðast mætti að kæipi fram í útsendingu
lærisveinanna, þá hafa þeir nú enga áætlun og enga
mælisnúru til að fara eftir, og þráður lífs þeirra er í
rauninni skorinn í sundur. Stofnun kirkjunnar á hvíta-
sunnudag fyrir 19 öldum þýðir aðeins það, að lærisvein-
arnir hafa fyrir undarleg atvik, fundið aftur þann þráð,
er slitnað hafði. Og þessi atvik verða því valdandi, að
nú koma áhrif meistarans frá Nazaret til greina sem afl
í sögulegri þróun trúarbragðanna. Kristindómurinn, sem
nýtrúarbrögð, erþað, að stærsta kvíslin, andi spámanns-
ins frá Nazaret, fellur saman við hina miklu elfi trú-
arbragðanna. Vér búum við þessa elfi eftir að henni