Kennarinn - 01.04.1901, Blaðsíða 5

“Sjáðu [5»ttii! . l£g lvofi feigið fimin krónur fyrir p>á lijá lionum Birni
rakarii!" sa<rði Jóhannes litli frá sór nuniinn af oleði.
Nii koiu læknirinn inn í húsið, skoðaði Miirtu og gaf Ivenr.i meðul.
Hann'sá það, að lvungur og þreyta, vökur og áreynsla voru orsiik veik-
innar. Hann stóð þar við góða stund, skoðaði Skrifbókin» lians Jóhann-
esar litla og talaði um hitt og þetta við Jiau mæðginin. Svo lofaði hann
Miirtu að hjálpa henni um meðul og senda henni stiVku til að hjúkra
htínni, os hann efndi orð sín. Hann saoði öllum, er hann liitti, söcruna um
liann Gulltopp litla, og allir, sem heyrðu hana, voru fúsir til að rötta peim
hjál|)arhönd.
líakarinn gleymdi heldur ekki að segja peim söguna. sem hann átti tal
viö og.varð Jjaðtil pess, aðenri þá fleiri lögðu pei.n lið. Þegar Marta komst
á fætur, ætlaði hún að byrja á sömu vinnu aftur, en læknirinn bannaði
lienni [jað. Hann sagði að hún væri ekki fær um pað. Hann útvegaði
lienni vinnu á sjúkrahúsinu, sém hjúkrunarlconu og þar gat hún vel únriið
fyrir honum Gulltoppi sínum. Honum geklc svo vel í skólanum að lækri-
irinn tólc hann til sin eftir að liann yar staðfestur, pví liann purfti að fá
sér ungling, sem var gáfaður, ötull og áreiðanlegur. 1 frístundum sínum
las Jóhannes litli í bókum læknisins.
Nokkru síðar kostaði lvann hann til pess að lesa læknisfræöi og gekk
honum [vað ágætlega. Xvi var hann orðinn læknir. Gyltu lokkarnir voru
fari'irað dökkna en urigi læknirinn átti ehn þá'"sa-ina saklausa bárnshjart-
aií. I.æknirinn gamli, .velgerðamaður lians, dó og.Jdhannes tók við stöðu
hans. Hunn hafði móður sína hjá sér og mundi hénni upþéjdið. Nú var
húu barnfóstra fyrir liann. Jóhannes átti fyrir konu dóttur garnla læknis-
ins. Vænt þótti Mörtu um litla snnar son sinn, sem átti glóbjarta !okku
og dökkblá augu alveg eins og Gulltojipur liafði liaft. Hún luifði geymt
einn af lokkunum lians eins og nokkurs konar helgidóm. Þegar Friðrik
—svo liét sonar sonur liennar—hafði vit á bá sagði hún lionuin siiguna af
honum Gulltopp og henni mOmmu hans.
“0, kæra amma!” sagði litli Friðrik, “Mðr pykir vérst að ln'in mamma'
mín er ekki líka fátælc og veik, svo eg gæti látið klippa af mér lokkana
fyrir lianaó’
“Elsku barnið mitt!” svaraði Marta. “Pakkaðu guði fyrir aö okkur líður
öllum vel. Ef pú vilt Vera eins góður sonur og liann faðir þinn var og
lilyða alt af foreidruin pínum og verða peim til gleði og anægju þá verð-
ur guð eins góður við |iig og liann lioíir verið við liann Gulltopp minn.
b>á finnur ])ú J.að, að guð blessar pá, sem hlyðn fjórða boðorðinu -pú
manst hvernig það er?’’ Shí. JCl. Júuajínessön þ/ddi.