Ný kristileg smárit - 01.11.1895, Qupperneq 3

107
»Margan Iæknaði son Guðs sæti
sjúkan meðal almúgans#,
» og vjer lesum í guðspjöllunum frásögurnar um það,
hvernig menn færðu til hans alla sjíika, sem af
ýmislegum krankleikum og þungum sjúkdómum
voru haldnir. I sögunni hjer á eptir, sem er
lauslega þýdd úr ensku blaði, er reynt að gefa,
lifandi og ljósa mynd af þessu :
Saga þessi gjörist á hinu sólbjartá Sýrlandi
um uppskerutímann. Allir sem eitthvað gátu tek-
ið til handargagns, karlar og konur, ungir og gaml-
ir, voru úti á ekrunum. 'þorpið, sem saga þessi
gjörðist í, varaðkalla alveg mannlaust, það heyrð-
ist bara barnahjal úr litlum aldingarði við eitt af
hinum fátæklegri hreysum. í garðinum voru tvö
börn, systkini, jafnaldrar að kalla, Jónas 8 ára og
Ester 7 ára, gullfalleg börn með dökka lokka og
bjartan svip. Ester var að leika sjer að kiðlingn-
um sínum, sem hoppaði á apturfótunum og myndaði
sig til að stanga, en Jónas var að reyna að ná
lagi á hljóðpípuna sína, hún var reyndar ekki
merkileg, bara skorinn reyrleggur, en hann skemmti
sjer vel við hljóðpípuna sína samt. Að þessu voru
litlu systkinin að leika sjer, en þau skemmtu líka
öðrum um leið, og það var hún amma þeirra
gamla, sem sat í opnum dyrunum ; hún hafði því
meira yndi af að heyra í þeim hjalið og hláturinn,
af því að hún gat ekki sjeð þau, aumingja amma
þeirra var blind, hafði verið steinblind í mörg ár.
Hún var nú í þetta sinn ein heima með börniu,
húsmóðirin var fjarverandi, móðir barnanna og