Syrpa - 01.02.1920, Blaðsíða 12

42
S Y R P A
ekki lítil 'freisting fyrir reicSa stjórnendur, að geta kallaS saman á
augnabliki miljónir hermanna til þess aS ráSast á sanna eSa í-
myndaSa f jandmenn sína.
En Þýzkáland gerSi ált, sem í þess vaildi stóS, til þess aS
gerSardómstóllinn í Haag fengi ekkert dóimsvald, og þó Rúss-
land, England og Frakkland, og flest eSa öll minni ríkin, væru
mjög hlynt uppástungunni um aS minka fastaherinn og láta gerS"
ardómstól útkijá misklíSir milli iþjóSanna, kom þaS ekki aS haldi
vegna þess aS Þýzkáland setti sig svo ákaft á móti því. ÞaS
voru AI-ÞjóSverjamir, aSalsmenn, herforingjar, verksmiSjueig-
endur og aSrir áfturhaldssamir höfSingjar, sem þá réSu lögum og
Iofum í Þýzkalandi, en ekki alþýSan^ eSa meirihluti þjóSarinnar.
Nú er Þýzkaland ekki lengur því til Ihindrunar, aS hægt sé aS
koma á gerSardómstól, þvert á móti mun varla nokkurt ríki vera
því máli hlyntara en einlmitt Þýzkaiand, eftir þá dýrkeyptu reynslu,
sem þaS hefir nú fengiS.
ÞaS virSist nú vera vilji ýmsra beztu stjórnrnálamanna í
NorSurálfu, aS afnema almenna hernaSarskyldu, minka herina
talsvert og áfnema þá innan tiltekins árafjöllda, og í staS þess
koma á fót gerSardómstól til þess aS dæma öll mál milli þjóS-
anna. TComist þaS í framkvæmd, sem vonandi er, ætti þaS aS
geta útilokaS stríS í NorSurálfunni framvegis. En taki íþjóSirnar
þaS fyrir aS viShalda almennri hernaSarskyldu og auka fastaheri
sína og Iflota, verSur afleiSingin óhjákvæmlega sú, aS ný verald-
arstyrjöld verSur hafin, eftir lengri eSa skemmri tíma, ennþá
voSalegri en styrjö'Id sú, sem aS nafninu til hætti fyrir rúmu ári
síSan.