Verði ljós - 01.12.1896, Qupperneq 12

188
Hvað í lionum bjó.
Dálítil frásaga eptir I.
(Lauslega þýdd).
c?r-
;j||’ gömlu og hrörlegu húsi í einni af minstu götum bæjar-
ins, bjó gamli Knútur snikkari. Hann hafði verið veikur
í mörg ár og var nú orðinn svo máttlaus í líkamanum að hann
gat varla snúið sjer við hjálparlaust í rúminu sínu. Aðeins vinstri
handlegginn gat hann ennþá hreift og augun voru góð eins og
þau höfðu ávult verið. Hvorttvcggja kom sjer vel, því að gamla
biblían hans lá lengst af ofan á yíirsænginni og í henni las hann
löngum þegar verkirnir voru ekki því verri. Hún hafði stytt hon-
um marga stundina í rúminu, blessuð bókin þessi, og margt hugg-
unarorðið hafði hann lesið sjer til úr hcnni, þegar illa hafði legið
á honum; því það lá stunduin illa á gamla Knúti Hann hafði
verið vinnuforkur mesti alla daga og iðjuleysið hafði ávalt átt mjög
illa við haun. En mest fann hann þó til þess vegna konunnar
sinnar, því honum fanst hann aðeins vera henni til þýugsla eins
og hann var á sig kominn. Hún gjörði aptur á móti alt sitt til
að fullvissa hann um, að þetta væri hreinasti misskilningur; ckkert
væri sannleikanum fjarstæðara en það, að hann væri henni til
þyngsla.
„Guð blessar heimilið þín vegna, pápi“, sagði ganda konan
og leit með kærleiksitliðu augnaráði til hans, þar seui hann lá i
rúminu; „j>ú sjerð það, okkur vanhagar ekki um ncitt af neinu.“
Konan hans gamla Knúts var crn og ennþá hin duglegasta
til allrar vinnu. Hún þvoði fyrir fólk, og þar eð hún vandaöi sig
sem bezt á þvottinum, hafði hún ávalt nóg að gjöra. En hún
átti samt erfiðara með að komast af, en hún Ijet uppskátt og mest
af öllu varaðist hún að láta Knút sinn vita nokkuð um það. Þau áttu
ekki nema eitt, barn; það var ötull, móeygur drengur, fríður sýn-
um, vcl greindur og fastur í lund. í sk.'lanum gekk honum hið
bezta og seinna varð hann ástundunársamur og iðinn við handiðn
sína. Hann ætlaði að verða snikkari eins og faðir lians hafði verið.
Þegar Einar — en svo hjet þessi einkasonur þeirra — hafði
náð tvítugu, fór hann að hugsa um að staðfesta ráð sitt, sem mað-
ur sogir. Eiríkur málari bjó ekki langt frá Knútshúsi, hann átti
dóttur cina, unga og myndarlega, eins og hún átti ætt til. Hún
hjct Ingibjörg. Einari hafði verið mjög vel til hennar síðan þau
voru börn bæði tvö; þá voru þau lciksystkin; nú voru þau bæði