Verði ljós - 01.12.1902, Síða 7

VEJIÐI LJÓS!
183
I?á heyrum vér Jóla-hljóma’ á ný,
Við hjarta er saman falla,
Svo kært og blítt þá kveður við ský,
Er klukkur Jóla gjalla.
Þá svífa guðs englar söugs um rið
1 sálmsius tóna hreimi;
Þá sinn boðar drottinn sjálfur frið
Þeim, sátu í myrkra geimi;
Þá dýrðlegt opnar sig himinhlið
Og hefst guðs ríki í heimi.
II
(Det Mmer »
S,
vyfeu g,ialla klukkur glöðuin hreim,
Er guðs son fæddist þessum heim,
Og færði mönnum fögur Jól
ideð friðarbjartid kærleiks sól.
í Davíðs borg, þar dýrðin er
Svo dásamleg, nú göngum vér
Og heyrum engla hljóm við ský
Og hirðis-söngva ljóðin ný.
í hús til barnsins hirðum með
Oss hröðum, að það f'áum séð,
Og guði þar fyr gæzku og náð
Með gleðigráti þakkir tjáð.
Ó, Jesú! — veröld víð og löng
Þér vagga samt var helzt of þröng
Og hæfði ei þér, þó gerðist greitt
Með gulli, silki og perlum skreytt.
■A-lt gull, öll mekt, sem mönnum skín,
er mold og ryk í auguin þín;
u til Julefest).
Svo lágt í jötu lástu hér,
En lífið himtieskt gafsti mér.
Nú, sál mín! gleðin dýrst ei dvin,
í Davíðs borg lialt Jólin þín,
Og himna guð moð hásöng nú
Af' hjartans grunni lol'a þú!
Já, lofi guð hver lofa kann,
Því ljós varð kveikt i myrkra rann;—
Er hvelt um miðnótt haninn gól,
Þá hverfðist Jakobs stjarna í sól.
Með orð og skírn kom Alvalds son,
Sem æðst var höfuðfeðra von;
Nú oss iær barnið útskýrt það,
Er óljóst Davíð sá og kvað.
Ó Jesú sæll, vor signdu ból
Og sjálfur haltu’ í oss þín Jól;
Með Davíðs-hörpu hljómi þá
Þér lijartans lofgjörð skulum tjá.
Hail sagnfrœðingur JjjJelsteð verður nírœður.
Allir menu á landi hór, þeir er nokkuð vita, kannast við Pál Mel-
ateð. Hann varð niræður hinn 13. f. m. og mintust Reykjavikurbúar
þessa afmælis hans á sórstakan hátt, enda var það að maklegleikum;
Því að bæði er það sjaldgæft, að inenn komist á þanu aldur, og hitt er
eigi síður fágætt, að meun njóti anuarar eins ástúðar af öllum lýð, eins
°g P. M. gerir.