Nýjar kvöldvökur - 01.01.1938, Qupperneq 13

SUÐUR FJOLL
/
óttir, svo að lítilsháttar hlé skapast sást
bjúgstör, blásveifgras, vetrarblóm, músa-
eyra, grasviðir og rjúpnalauf. Aðrar
plöntutegundir sá eg ekki, þótt ekki sé
fyrh' að synja að fleiri kunni að finnast
við nánari leit. Þessar fáu og strjálu há-
fjallajurtir eru talandi tákn þeirrar lífs-
orku, sem býður hinum ströngustu lífsskil-
yrðum byrginn, og ferðamaðurinn, er
finnur þær inni í hrjóstugustu auðnum
vors kalda lands, hlýtur að fyllast aðdáun
fyrir því lífi, sem svo er þrautseigt. Af
-dýrum sást ekkert nema einmana kría,
sem flögraði hálf ráðvillt yfir sandinum
sunnanvert við Háöldur.
Sólin skín í heiði. Klárarnir eru spor-
léttir, rétt eins og þeir finni á móti sér
angan grænna grasa. Sigurður ríður á
undan og kveður ferskeytlur við raust.
Annars rjúfa engin hljóð önnur en hófa-
tök hestanna hina djúpu öræfakyrrð,
Skömmu eftir að við fórum yfir Berg-
kvísl komum við að vörðunum á Sprengi-
sandsvegi, rétt norðan við Fjórðungskvísl.
Klukkan var þá 4, og höfðum við verið
réttar 5 stundir frá læknum við Lauga-
fell.
Við Fjórðungskvísl eru lítilsháttar
mosaþembur, en þótt haginn væri sama
og enginn urðu kláramir fegnir að grípa í
sig hin fáu strá, er þar var að finna. Þar
varð því 20 mínútna dvöl. Kvíslin var
vatnslítil enda mun hún sjaldnast mikið
vatnsfall.
Við héldum nú sem leið liggur suður
Sprengisandsveg. Þar er glæsileg útsýn
til beggja handa. Hofsjökull blash við í
vestri, með fellum og snarbröttum skrið-
jöklum, en í austri gnæfa hinar snar-
bröttu hlíðar Tungrwfellsjökuls. Þannig
mæta fegurð og tilbreyting auganu hvert
sem litið er. Á hægri hönd sézt stöðugt
meira og meira til Þjórsár eftir því, sem
sunnar dregur. Hún er þarna að smádrag-
ast saman úr ótali kvísla, er skapa þessa
mestu móðu lands vors. Engan, sem
fylgt hefir Þjórsá innan af Sprengisandi
undrar, þótt mikið sé vatnsmegin hennar,
þegar hún kemur til byggða niður. Jafn-
vel þarna norður frá rennur í hana fjöldi
kvísla frá báðum hliðum, þótt drýgstan
fái hún dropann undan Hofsjökli. Eftir
nálægt klukkutíma ferð komum við í
fyrsta hagablettinn, síðan við kvöddum
Fellshalaflá. Eru þar gróðurteygingar
meðfram Háumýrakvísl, þar áðum við um
stund, voru þá liðnir 5 Vz tími frá því er
við fórum úr Fellshalaflá, og mun sú leið
ekki farin með sæmilegri ferð á öllu
skemmri tíma.
En ekki tjáir að dvelja hér. Eyvindar-
ver er áfangastaðurinn, og degi tekur nú
að halla. í Eyvindarver komum við kl.
7,30 eftir rúmlega 12 stunda ferð frá
Geldingsá. Þegar frá er dregin dvölin við
Laugafell, verður eigi annað sagt en vel
hafi sózt ferðin. Við sláum tjaldi við
kofarústir Eyvindar. Þeir hestanna, sem
líklegastir voru til stroks eru heftir, þótt
okkur þætti sárt að þurfa þess, en aðhald
var ekkert og alltof mikið áhættuspil að
láta alla hestana vera lausa. Við erum
þreyttir eftir ferðina, og flýtum okkur
að ljúka matseld og ganga til náða. Þoka
hefir nú lagst á Hofsjökul og önnur ná-
læg fjöll, svo að lítils er að njóta af út-
sýn.
í EYVINDARVERI.
Eg hafði ekki sofið lengi, er eg vakn-
aði við hófatak og haftaglamur. Eg vek
Sigurð í skyndi og bið hann að líta eftir
hestunum. Hann bregður við skjótt og
hleypur út, en kemur að vörmu spori aft-
ur og kveður nú Gunnbjörn til fylgdar
við sig, því að lausu hestarnir séu allir
teknir á rás, og hinir fylgi eftir sem höft-
in leyfi, og sé nú einskis annar kostur en
hefta allan hópinn, eða vaka yfir þeim