Tjaldbúðin - 01.12.1900, Blaðsíða 6
4
hann er voldugastur allra konunga jarðarinnar.
Það fær honum engrar áhyggju, þótt liann hafi
frjett, að Sýrus Persakonungur fari nieð her á
hendur honum. Oruggur drekkur hann full goð-
anna. Hann gefur sig á vald vínguðsins. Hvað
skyldi og konungur þessi hræðast? »Faðir hans«
hafði hertekið Jerúsalemsborg, lagt musteri Gyð-
ingaguðsins í eyði og flutt helgu kerin til Babý-
lonar. Konungurinn vill nú minnast atburðar
þessa. Undir vcrnd vínguðsins vill hann ögra
guði Gyðinga, Hann lætur bera fram gullker
musterisins. Ker þcssi voru helguð guði og að
eins höfð við guðsþjónustu Gyðinga. Nú eru þau
fyllt frcyðandi víni og gjörð að drykkjuker-
um við drykkjusamkomur heiðingja. Gjörspilltir
hirðsnápar og vændiskonur harðstjórans handleika
heilög kerin og teyga úr þeim banvænan drykk,
er firrir viti og velsæmi Menn gjörast ölvaðir.
Vitið flýr, Drykkjulætin byrja. l’au lýsa sjer í
ósæmilegum orðum og ósæmilcgu látbragði. Kon-
ungurinn tekur þátt í öllu þessu. Hann svalar
æstum girndum sínum í öldum vínguðsins. En
brátt sigrar vínið hann. Höfuðið þyngist. And-
litið fölnar. Móða sígur fyrir augun. Hugsunin
verður óljós. Hann hallar sjer aptur á bak í
sætinu. Og andlegt og líkamlegt magnleysi færist
yfir hann.
En hvað gengur að þjer Belsasar? Hvers