Tjaldbúðin - 01.12.1900, Qupperneq 18

16 —
umar, svo ofdrykkjan stendur eptir nakin og
varnarlaus, dæmd til dauða. Með því að bind-
indisþörfin er mikil og málstaðurinn góður, þá er
það eigi að undra, þótt þjettskipaðir mannflokkar
streymi daglega undir merki bindindismanna um
allan heim. Það er eigi að undra, þótt margir
kristnir menn og konur láti »krossast í krossferðina«
gegn ofdrykkjunni.
En eitt er að undra: Vegna hvers koma
ekki allir sannkristnir menn undir eins undir merki
bindindismanna ? Það kemur að eins af misskilningi.
Margir góðir og guðhræddir menn vilja eigi taka
þátt í bindindismálinu. En ástæður þeirra eru
byggðar á eintómum misskilningi. Þetta eru hóf-
semdarmennirnir. Og skoðun hófsemdarmannsins
er þannig: Auðvitað rita jeg undir dóm þann,
sem ritningin, sagan og lífsreynzla manna hefur
kveðið upp yfir ofdrykkjunni. Jeg játa, að of-
drykkjan cr »lands og lýða tjón«. Jeg vil, að
drykkjumennirnir gangi ( bindindi, því reynslan
hefur sýnt, að þeir geta eigi að öðrum kosti
stjórnað sjálfum sjer. En jcg vil ekki sjálfur ganga
í bindindi. Jeg þarf þess ekki. Jeg get bæði
bragðað vín og látið vera að bragða það, þegar
mjer sýnist. Að bragða vín er í sjálfu sjer engin
synd. Vegna sjálfs rníns þarf jég eigi að vera
í bindindi. Og vegna þess er jeg það ekki og
vil ekki vera það. Röksemdaleiðsla þessi væri