Sjómannadagsblaðið - 04.06.1950, Qupperneq 35

Þorvarður Björnsson, yfirhafnsögumaður:
Dvalarheimili aldraðra sjómanna ó að vera í Laugar-
nesi — og hvergi annars staðar
Að byggja dvalarheimili og hvfldarstað fyrir
aldurlúna sjómenn er höfuðmarkmið Sjó-
mannadags samtakanna, í þessu augnamiði
hafa sjómennirnir áhuga fyrir einum stað —
Lauganesinu. — Þorvarður jörnsson, yfir-
hafnsögumaður og gjaldkeri Sjómannadags-
ráðsins, sem skrifar þessa grein og hefur eld-
legan áhuga fyrir þessu máh, segir: „Dvalar-
heimili aldraðra sjómanna á að vera í Laugar-
nesi — og hvergi annarsstaðar.
Ég vil biðja ykkur að skyggnast svolítið með
mér inn í framtíðina. Það er fyrsti sunnudagur í
júní, sjómannadagurinn. Við erum í hátíðaskapi.
Úr suðri andar þýður blær og sól skín í heiði.
Það er vor í lofti og jörðin er að íklæðast sum-
arskrúða sínum, og vorhugur ríkir í hugum okkar.
Það eru nokkur ár síðan lokið var við bygg:ngu
Dvalarheimilis aldraðra sjómanna og við skulum
bregða okkur í skyndiheimsókn til íbúanna þar
og samgleðjast þeim í tilefni dagsins, og líta yfir
umhverfið og sjá hvernig þeir gömlu hafa það.
Húsið sjálft vitum við hvernig er, höfum svo oft
séð hinar rúmgóðu vinnustofur og horft á öldung-
ana vinna þar við hin ýmsu verkefni af eldmóði
æskunnar og athafnaþrá eljumannsins. Við höfum
komið í samkomusalina, bókasafnið og hin ein-
stöku herbergi og þar ríkir friður og ánægja.
Inngönguhliðið er stórt og veglegt, útflúrað
alls konar myndum, er tákna atburði úr lífi og
baráttu íbúanna við Ægi. Vegurinn heim að hús-
inu er með þéttskipuðum trjám og blómabeðum
beggja vegna, svo unun er að. Þar eru ótaldir garð-
ar með alls konar grænmeti og jarðarávöxtum, er
þetta í smáhverfum og hefir hver sérgrein sjó-
mannastéttarinnar sitt hverfi til umhugsunar og
keppir hver við, að hafa sitt hverfi sem fallegast
og notadrýgst.
Vel skipulagðir og fagrir gangstígar liggja nið-
ur að og meðfram sjónum. Fjaran er vel rudd og
slétt. Þar standa bátar allmargir, vel hirtir og mál-
aðir. I bátunum eru veiðarfæri alls konar, og þótt
þau séu ekki notuð til veiðifanga, er afla landinu
gjaldeyris, þá eru þau notuð íbúunum til ánægju
og dægrastyttingar, en gefa samt oft nýjan fisk
í soðið. Þótt þessi dagur sé og ekkert farið á sjó,
eru þeir gömlu samt á rölti kringum báta sína og
athuga að allt sé í lagi.
Við göngum meðfram sjónum, fram á nestána.
Þar hafa margir þeirra safnast saman, því einmitt
nú er hið nýjasta skip Eimskipafélags Islands að
sigla framhjá og heilsar með fánanum. Þetta er
stórt og veglegt skip 10.000 tonn og heitir náttúr-
lega Tröllafoss. I þögulli aðdáun horfa þeir gömlu
á hið fagra skip, dást að línum þess og útbúnaði
. . . Er skipið er komið framhjá, setjast þeir gömlu
á bakkana þar og hvíla sig. Við gefum okkur á
tal við þá. Innum þá eftir hvort þeir kunni ekki
vel við sig hér og hvort þeir séu ekki ánægðir
með staðinn, þótt landrými sé nokkuð þröngt.
Þeir ségjast ekki svo mjög finna til þess, úr því
að útsýni til sjávar sé vítt og fagurt og að sjá
blessuðu skipin sigla hér hjá nesinu og inn
í höfnina. Og þegar veður er svo gott að
við getum verið úti við, er okkur alltaf heilsað
með fánanum. Jú, við höfum það gott hér, og nú
sjáum við að erfiði og basl okkar á sjónum fyrr
var ekki árangurslaust, og við erum þeim mönn-
um þakklátir, sem gáfu okkur Nesið, Lauganesið.
Og við erum þakklátir þeim ýmsu mönnum og
útgerðarfélögum, sem með peningjagjöfum og á
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 15