Barnabók Unga Íslands - 01.01.1910, Side 15

15
Ljettfætt lömbin þekku
Leika mæðrum hjá,
Sæll úr sólskins brekku
Smalinn horfir á.
Kveður lóu kliður,
Kyrlát unir hjörð;
Inndæll er þinn friður,
Ö, mín fósturjörð!
Iíærsta sjón, er sá jeg
Sýndi móður-storð,
Brjóst er barn við lá jeg,
Blessa sonar orð;
Ei má eðli hagga,
Er það Drottins gjöf,
Þar sem var min vagga,
Vil jeg liljóta gröf.
Heima’ er hægl að þreyja,
Hvíld þar sál mín fær;
Þar mun þægt að deyja
Þýðum vinum nær.
Ljúft er þar að Ijúka
Lífsins sæld og þraul
Við hið milda, mjúka
Móðurjarðar skaul.
Ö, þú sveitasæla,
Sorgar lækning best,
Værðar-vist inndæla,