Barnabók Unga Íslands - 01.01.1910, Page 22

22
En ekkert fegra’ á fold jeg leit
En fagurt kvöld á haustin.
Aftansunna þegar þýð
Um þúsundlitan skóginn
Geislum slær og blikar blíð
Bæði um land og sjóinn.
Svo í kvöld við sævar brún
Sólu lil jeg renna;
Vestan geislum varpar hún,
Sem verma, en eigi brenna.
Setjumst undir vænan við,
Von skal hugann gleðja,
Heyrum sætan svana klið.
Sumarið er að kveðja.
Tölum við um trygð og ást,
Tíma löngu farna,
Unun sanna, er aldrei brást,
Eilífa von guðs barna.
Endaslept er ekkert hjer,
Alvalds rekjum sporið;
Morgun ei af aftni ber
Og ei af hausti vorið.
Oflof valið æsku þrátl
Elli sæmd ei skerði;