Barnabók Unga Íslands - 01.01.1910, Síða 29

29
Ferðavísur.
Um tjöll og dali l'ríða,
Á fjörugri sumartíð,
Er ljúft sem lengst að ríða,
Þá lánast veðrin blíð.
Ó, ferðalifið frjálsa,
Hve fagnar hjartað þá,
Er gyllir linúka’ og hálsa
In hýra sólarbrá!
Þá ljósglöð syngur lóa
Sín ljóð í morgunblæ,
Er tíð að laka jóa
Við tjaldstað eða bæ,
Og ríða á röku landi,
Þar rýkur döggin skær,
Við eygló alskínandi
IJá öll náttúran hlær.
Hve svipstór sjón af fjölium
Und sumarhimni blá,
Hve vinalegt á völlum,
Þar vötn mót sólu gljá,
Þar liður leið um vengi
í ljúfum kyrðar draum
Um skóg og algræn engi
Við árnið, fuglaglaum!