Eimreiðin - 01.03.1922, Síða 8

72
]ÓN HELGI
EIMREIÐIN
„Þá lá hallæri mikit á fólkinu, ísar miklir ok veörátt mjök köld svá at
jörð var ekki ígróðra at várþingi".
Jón biskup gjörði bæn sína og fólkið tók kröftulega undir. Oft var
þörf en nú var nauðsyn, komið að fardögum. Það brá við, ísinn fór
„svá at hvergi varð vart við; en jörðin Iífgaðist svá skjótt til blómbæri-
ligs ávaxtar ok skrýddist fögrum grösum at í þeirri sömu viku hafði allr
fénaðr græn grös ok nógligt fóðr“.
Hér þurfti ekki framar vitnanna við. Jón var kraftaklerkur.
En nú á tímum mundu margir efast og tala um straumana
og sunnanáttina sem frétst hefði með símanum að væri komin
til Færeyja. Og því skyldu menn ekki efast þegar jafnvel í
Prestafélagstímaritinu er efast um kraftaverk Jóns og talað
um »hjátrúa og auðtrúa kynslóð«. — Satt að segja finst mér
Biskupasögurnar okkar engu ósennilegri en Guðspjöllin og
Gjörningabók postulanna. — En samtímamönnum Jóns helga
þótti hann eins spámannlega vaxinn og Gyðingar í gamla daga.
I annað sinn lá við að biskup yrði of bænheitur. Hann bað
um regn. Og rigning kom, en svo mikil, að nærri hlaust tjón
af. Það var líkt og í sögu sem Arni Þorvaldsson kennari sagði
mér um skotskan prest. Hann var nývígður og nýkominn til
brauðs í sveitinni. Safnaðarmenn báðu hann hjálpar, því alt
ætlaði að skrælna af ofþurki.
Við fyrstu messugjörð gjörði hann bæn' sína eftir bestu
efnum. Það brá við. Hellirigning kom, steypiflóð, þrumur og
eldingar svo miklar, að seinni villan ætlaði að verða verri en
sú fyrri. Bændurnir sögðu: »Já, bænheitur er hann þessi nýi
prestur; en hann getur verið varasamur«.
I sögu Jóns er ekki getið um að neinn hafi haft slíka
þanka um Jón, því hepnin var með honum, eða sagan
segir ekki frá neinum óhöppum.
VI.
Þegar fólk hafði fengið svo áþreifanlega sannað hvílíkur
kraftaklerkur Jón var, þá var engin furða þó það treysti hon-
um við smærri nytsemdarverk eins og að lækna hina og þessa
líkamskvilla. Er nú sagt frá því, að til hans hafi margir komið
með ýmsar sútir og sjúkleika »ok fengu skjóta bót sinna