Eimreiðin


Eimreiðin - 01.03.1922, Blaðsíða 56

Eimreiðin - 01.03.1922, Blaðsíða 56
120 TÍMAVELIN eimreiðin Hann var herfilega til reika. Frakkinn hans var óhreinn og rykugur, og klíndur með einhverju grænu á báðum erm- um. Hárið var úfið, og mér sýndist það gráleitara en áður, hvort sem það nú var af rykinu og óþverranum, eða af því að það væri í raun og veru orðið meira hæruskotið en áður. Hann var draugalega fölur, og á höku hans var stórt sár hálfgróið. Svipurinn var harðlegur og stirður, eins og eftir miklar þjáningar. Hann stansaði snöggvast í dyrunum, eins og hann fengi ofbirtu í augun, en kom svo inn. Göngulagið var slyddulegt, eins og oft sést á fótsárum flækingum. Við horfðum vandræðalega á hann og biðum þess, að hann yrti á okkur. Hann sagði ekki eitt orð, en staulaðist með herkjum að borðinu og seildist eftir víni. Ritstjórinn helti kampavíni í glas og ýtti því til hans. Hann saup það í botn og sýndist hress- ast við það, því nú skimaði hann í kringum sig um borðið, og það brá fyrir aðkenningu af gamla brosinu á andliti hans. »Hvaða ókjör hafa komið fyrir þig, maður?« sagði læknirinn. Hann sýndist ekki veita spurningunni eftirtekt. »Þið skuluð ekki láta mig trufla matfrið ykkar«, muldraði hann eins og hann ætti erfitt með að kveða að orðunum. »Mér líður ágset- lega«. Hann þagnaði, rétti út glasið eftir meiru og þambaði það í einum teig. »Þetta er ágætt«, sagði hann. Augnaráðið varð fjörlegra og liturinn fór að færast í kinnarnar. Hann leit í kringum -sig á okkur hálf sljólega og virti fyrir sér stofuna. Síðan tók hann til máls, og var eins og hann þreifaði sig áfram eftir orðunum: »Eg ætla að bregða mér upp, þvo met og klæða mig, og svo skal eg segja ykkur frá öllu.---------- Geymið handa mér dálítið af kjötinu. Mig er farið að dauð- langa í kjöt«. Hann leit á ritstjórann, sem var fremur fáséður gestur a heimilinu, og var farinn að halda, að hann væri ekki alveS með öllum mjalla. Ritstjórinn byrjaði á einhverri spurningt1- »Eg skal segja ykkur það alt bráðum«, sagði tíma-ferðalang- urinn. »Er eg nokkuð einkennilegur? Eg skal vera orðinn ágætur eftir augnablik«. Hann setti glasið á borðið, og lagði af stað að dyrunum við stigann. Eg tók aftur eftir sama slyddulega göngulaginu,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.