Eimreiðin


Eimreiðin - 01.03.1922, Blaðsíða 59

Eimreiðin - 01.03.1922, Blaðsíða 59
eimreiðin TÍMAVÉLIN 123 endemis æfintýri«. Hann rétti út höndina og tók sér vindil og skar af honum. »En nú skulum við koma inn í reykskál- ann, því sagan er of löng til þess að segja hana með ataða diska fyrir framan sig«. Hann gekk á undan okkur og hringdi bjöllu um leið og hann gekk inn. »Þið munuð vera búnir að segja þeim Blank, Dash og Chose frá vélinni?« sagði hann við mig, og hallaði sér aftur á bak í hægindastólnum og nefndi nýju gestina. »]á, en þetta er ekki annað en fjarstæða og hugsmíð«, sagði ritstjórinn. »Eg fer ekki að rífast um þetta í kvöld. Eg skal segja Ykkur söguna ef þið viljið, en eg fer ekki að rífast um Þetta. Eg skal«, sagði hann, »segja ykkur orði til orðs hvað fyrir mig hefir borið, en þið megið ekki grípa fram í fyrir mér. Mig langar til þess að segja frá því. Margt af því, kannske flest, verður lýgilegt. En hvað um það. Það er satt engu að síður, dagsatt hvert einasta orð. Eg var staddur hérna í vinnustofunni minni kl. 4 í dag og síðan hefi eg lifað — — átta daga!--------------og það slíka daga, sem enginn e>nasti maður hefir áður lifað! Eg er ákaflega þreyttur, en eg s^al ekki gefast upp eða sofna fyr en eg er búinn að segja Vkkur alla söguna. Svo fer eg beint í bælið. En engar spurn- lngar og engar truflanir! Heitið þið því?« ^Samþykt®, sagði ritstjórinn, og við átum allir eftir »sam- bykt«. Og þá hóf tíma-ferðalangurinn sögu sína, þessa sögu, sem eg ætla nú að reyna að segja. Hann hallaði sér fyrst a^ur á bak í stólnum, og var þreytulegur. En það fór af, og frásögnin æsti hann. Þegar eg fer nú að skrifa söguna, finn e9 það best, hve penni og blek komast skamt, og þó einkum bað, hve lítið fær eg er um að ná blæ sögunnar. Þið lesið ^°guna vonandi vandlega. En ykkur vantar þó altaf mikið. le sjáið ekki andlit sögumannsins, hvítt og hreinskilnislegt, í Seislanum frá lampanum, og þið heyrið ekki blæbrigðin í rödd ans. Þið getið ekki ímyndað ykkur, hvernig raddblærinn otst og lækkaði eftir þræði sögunnar. Við, sem á hlýddum, satum í skugga, því það hafði ekki verið kveikt á kertunum lnni 1 reykskálanum, svo að alt var í skugga, nema andlitið
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.