Eimreiðin - 01.03.1922, Page 47

Eimreiðin EÐLI OG ORSAKIR DRAUMA 111
tökupallinum féll og fann hana sníða af sér höfuðið. Þá vakn-
aði hann dauðhræddur. —
Menn sofa oft vel þótt hátt láti í einhverju kringum þá,
einkum það sem þeir eru vanir við. En heyri þeir þennan
Wið eða óma þagna, eða einhver óvanaleg hljóð, þá vakna
þeir undir eins. Malarar í útlöndum sofa vært þótt myllan
þeirra hafi hátt. En undir eins og hún hættir að mala, vakna
t>eir, eins og árvök móðir til ungbarns. Vitanlega heyrir und-
irvitund ’malarans sofandi alt af skröltið í myllunni. Og hún
heyrir það þegar þetta skrölt hættir'; þá hnippir hún í dag-
• vitundina, systur sína, og biður hana gæta skyldu sinnar. Það
er eins og eitthvað vaki altaf í hinum sofandi manni, í sálar-
lífi hans, og vari hann stundum við yfirvofandi hættu, eða
veki hann til starfa á réttum tíma.
Þá kem eg að spásagnar- eða framtíðardraumunum. Eg
Set sagt það með sanni að lengi hef eg átt bágt með að
frúa því að nokkurn mann geti dreymt fyrir einhverju ókomnu.
Það er ekki unt að [finna nein skynsamleg rök fyrir því, að
taka megi mark á draumum. En samt er erfitt að neita því,
að stöku draumar geti boðað óorðna hluti t. d. veðurfars-
draumar. Það eru þess háttar draumar, sem eg hefi veitt
mesta athygli, og gert mig að draumatrúarmanni að vissu leyti.
Eg hygg að þegar einhver fær vitneskju um framtíðina í
draumi, þá komi fram hjá honum sú gáfa sem fjarvísi kallast
°S sumir hafa einnig í vöku. Gáfa þessi er svo undarleg, að
hún rumskar ekki nema stöku sinnum, og er þá sálarlífið í
einhverju óvenjulegu ástandi. Þá verður maðurinn, í svefni
€ða leiðslu, næmari fyrir 'fjarhrifum og fjarskynjar margt. —
Qamli Hómer kemst svo að orði (Odyss. XV. 560): Oft
verða draumar ómerkilegir og einber lokleysa. — Því »tvenn
era hlið hinna svipulu drauma, önnur af horni gerð en hin
a| fílabeini. Táldraumar og markleysu-draumar koma út um
h*ð fágaða fílabein, en sannir draumar koma út um horn-
vliðin, og þegar menn fá slíka drauma, þá rætast þeir«.
Marga menn dreymir ávalt sömu hlutina á undan sama
fðri, t. d. hvítt fé, lifandi eða dauða fiska, undan snjó og
ulda. Veðrið kemur úr þeirri átt sem féð kemur úr. Auð