Eimreiðin - 01.04.1946, Blaðsíða 76

140
HREINDÝRAVEIÐAR SUMARIÐ 1945
EIMREIÐIN
austurbrún ranans. Stanzaði tuddi nú nokkra stund og virtist
vera aS átta sig á því, hvernig á þessum leik stæði, tók svo þriðja
sprettinn í sömu átt, en ég varði leiðina og hrakti liann enn
lengra austur eftir, og liafði þá leikurinn borizt mjög nærri tjöld-
unurn, sem voru austan á rananum. Stanzaði þá tarfurinn dálítið,
eins og eftir liina sprettina, á liæð stutt frá tjöldunum. Vildi þá
svo vel lil, að Sigmar var kominn heim að tjöldum og var að æfa
sig að skjóta til marks, því, eins og ég gat um, var nokkur vafi á
því, hvaða einkunn liann ætti að fá í skotkeppninni xmi morgun-
inn. Ég kallaði nii til Sigmars og sagði honum að skjóta dýrið.
Hann brást við fljótt og sá ég báða, tarfinn og Sigmar, liverfa fyrir
öldubrún, en ég fór að spretta af liesti mínum, sem tæplega var
fær um að taka fjórða sprettinn, og býst ég við, að færri liestar
liefðu lokið betur þeim þrem sprettum, sem hann átti við dýrið.
Eftir nokkra stund kom Sigmar aftur að sækja sér veiðihníf.
Hann hafði brugðið svo fl jótt við, er ég kallaði til hans, að hann
athugaði ekki að taka með sér hníf, enda lítill tími til umsvifa.
Er mér óhætt að segja, að engin dýr voru betur skotin en þetta,
og vil ég því setja Sigmar í fyrsta flokk lireindýraskyttna og
sætta mig við að vera sá eini í hópnum, sem ekki náði þeirri
gráðu. En ég þykist hafa jafnað það upp í kappreiðinni við
tudda. Að minnsta kosti sá ég hina félagana aldrei ríða eins
mikinn.
Friðrik skaut einn tarf í þessari ferð sinni og þeir Hermann
og Kjartan 3 í sinni ferð, svo takmarkið náðist: að ná 6 törfum
þennan dag, eins og ákveðið var. Var nú komið fram undir kvöld,
en mikið verk eftir, að safna dýrunum saman og flytja þau norður
að ánni. Lögðum við nú allir af stað með 8 reiðingshesta að
sækja veiðina. Var það nokkuð seinlegt og stirt, því myrkt var
orðið, en það gekk allt ágætlega. Var verkinu lokið og við komnir
lieim að tjöldum klukkan tvö um nóttina. Höfðum við þá verið
frá því klukkan fjögur um morguninn, eða 22 tíma, nær alltaf
á ferð.
Var nú ákveðið að hefja verk klukkan fjögur, svo hvíldin varð
ekki nema tveir tímar. Við slepptum hestunum lausum, töldum
þá þreytta og svanga eftir daginn, og gerðum ráð fyrir að þeir
yrðu rólegir þennan tíma í myrkrinu. En þegar fararstjórinn vakti
okkur, klukkan fjögur, sagði liann alla liestana horfna, og þótti