Eimreiðin - 01.04.1946, Blaðsíða 74

138
HREINDÝRAVEIÐAR SUMARIÐ 1945
EIMREIÐIN
getað stöðvað ferðina. Var liann nú að losa hausana, lienti þeim
þar og bað þann vonda að liirða þá. Þeir liausar, með hornum á,
liggja því eftir inni á rana. Höfðum við aldrei tíma til að liirða
þá, enda var Sigmar ekki hrifinn af að eiga meira við þá. Eftir
þetta gekk okkur vel með lestirnar yfir að ánni. Var klukkan
um 3, er við komum að vaðinu. Sáum við að engin tök voru að
ríða ána, sem þá var mun meiri en þegar við komum yfir liana
daginn áður, en það var fyrr um dag. Héldum við nú lieim að
tjöldum til að fá okkur miðdagsmat. Voru skotmenn þá koninir
og miðdagsverður tilbúinn. Eftir að við liöfðum matazt, iögðn
skotmenn aftur af stað til að veiða, en við að flytja. Gátum við
ekki tekið öll dýrin í einni ferð frá deginum áður, en tókum nu
einnig þrjú dýr, sem veiðimenn liöfðu skotið um morguninn-
Gekk það alveg fram í myrkur að fara með seinni ferðina. Hlóð-
um við upp klyfjunum á árbakkanum og liéldum síðan heim-
Veiðimenn höfðu skotið 7 dýr alls þennan dag, allt mjög stóra og
feita tarfa. Vænleiki tarfanna fer mjög eftir aldri, enda var mj°?
mismunandi þungt af þeim fallið. Mátti nokkuð ráða af vexti
hornanna og útliti þeirra, livað gamlir tarfarnir voru.
Nú ákvað Friðrik fararstjóri að við yrðum að vakna kl. 4 niest;l
morgun, taka liesta og flytja veiðina yfir ánd, því að á þeim tima
sólarhringsins væri hún vatnsminnst. Gekk það allt eftir áætluu-
Fararstjóri vakti okkur, hestarnir voru nálægir, og við höfðuiu
liraðar hendur við að leggja á þá reiðinga og reiðtýgi og voru111
komnir niður að vaði klukkan að ganga sex. Sáum við þá, þúl|
sama yndæla veðrið væri, að mikið hafði sett úr ánni frá þvl
daginn áður.
Var nú strax drifið upp á liestana, og valt nú mikið á þvl a
þeir fældust ekki í ánni. Var liaft létt á þeim, klyfjar vel upP
bundnar og hausarnir settir á þá liesta, sem reynzt höfðu stilH
astir. Lagði nú lestin af stað. Fluttu þrír menn yfir ána og höfð1
tvo til þrjá liesta í lest. Var áin nú ekki meir en á miðjar
og gekk þessi flutningur bæði fljótt og vel og mikið betur en '1
liöfðum búizt við. Það reyndist öruggt, að áin fór ekki að vaXíj
verulega fyrr en klukkan 8—9 að morgni og var að vaxa ^
klukkan 10—11 að kveldi, smáminnkaði yfir nóttina, en víir
þó aldrei minni en það, að heita mætti að hún væri sæmil6'-
fær, snemma að morgni, mönnum, sem vanir eru að slarka í J°