Ægir - 01.11.1907, Blaðsíða 19

ÆG
báru knýja og fiska leita
þöngli nær á þorskaleið.
Bítur undir borði gráu;
blótaðu ekki seiði smáu,
slepptu því heldur, maður minn!
Ég er að draga þorsk úr þara;
það varð honum feigðarsnara,
að hann gleypti öngulinn.
Hjálpi drottinn höndum öllum!
hækkar dagur á austur-fjöllum,
senn á báru sólin skín.
Dragðu, sveinn! úr djúpi köldu
dagverð þinn, sem býr í öldu;
hlutartalan hækki þin!
Hvað mun hugsa þessi þorri,
þiiju sem að undir vorri
háska-tólin hremma fer?
þótt þeir sjái, séu dregnir
synir þeirra, beitufegnir
gamlir þorskar gleyma sér.
Ég hef varla við að draga;
Yerði það sona alla daga,
meðan nokkur maður rær!
Nú er hlaðinn bátur að borði,
blessaður unninn nægtaforði;
þökk og heiður sé þér sær.
III. Uppsigling.
Útrænan blíða,
sem oft kysstir mig!
láttu nú líða
yfir leyftur-stig
fleyið mitt fríða,
svo faðmi ég þig.
Reisum tré, svo renni að ósi
rangajór, því langar stórum
nú að heilsa bæ og búi
báruþegn, er stýri gegnir;
R. 55
breiðum voð, svo gráan græði
getum kvatt, því nóg er setið.
Sælla vart er eitt að öllu,
enn að sigla heim til kvenna.
Bíður kona heima á hlaði,
hrædd og fegin seglið eygir,
sér að hleypur, hyggur steypist
hrannaljón á djúpu lóni;
vonin dregur óttinn agar,
undan lítur þá og flýtir
sér að kyssa sinn að blessa
son og minn á rjóðar kinnar.
Herðið, drengir! hratt á strengjum,
horfði við á goluborða
nú að leystust tengslin traustu,
teygir blakkur sævar makka;
geysa tekur gangi fúsum
gnoðin mín um hvíta boða.
Sælla vart er eitt að öllu
enn að sigla heim til kvenna.
Lægjum voðir nú í næði,
nóg er sigit, sem fyr var róið,
knararstefni vel að vörum
víkjum undan sævarríki.
Þökkum drottni þeim, er hlotnast
það oss lét, að allir getum
hraustir borið heim að nausti
hlutarval úr fermdum skuti.
Baráttan um landhelgina.
Orð leikur hér á því að meginþorri þeirra
útlendra útgerðarmanna, er senda skip upp
hingað að sumrinu til síldarveiða fyrir Norð-
urlandi, hafi afráðið að láta skrásetja skip
sín sem innlenda eða danska eign. Á þá
danski fáninn að vernda þau framvegis fyrir
allri áleitni íslenzkra lögreglustjóra og hjálpa
þeim til þess að ræna hér í landhelginni
eins og fyrri.
Sjálfsagt verður afarörðugt að sporna við
þessu. Það heflr reynzian þegar sýnt, en