Ægir - 01.03.1912, Síða 1

5. á
Starfsvið Fiskifjelagsins.
ii.
Eins og vjer gátum um í síðasta blaði,
hlýtur Fiskiijelagið að verða kvatt til ráða
um ýms málefni, sem þing og stjórn hafa
með höndum og að einhverju leyti snerta
sjávarútveginn. í lögum um stofnun Fiski-
veiðasjóðsins er það beinlinis tekið fram,
að það skuli leita álits fjelagsins um lán,
styrki og verðlaunaveitingar úr sjóðnum.
Þetta ákvæði er mjög heppilegt, þvi að
landsstjórnin getur ekki eins vel og stjórn
FiskiQelagsins vitað í hverju einstöku til-
felli hvað við á, þar sem Fiskifjelagið á
að vera gagnkunnugt í liverju fiskiveri.
En sjerstaklega um styrk- og verðlauna-
veitingar ætti það að fá svo mikið vald, að
landsstjórnin veitti ekki styrk eða verð-
laun öðrum en þeim, sem hefði eindregin
meðmæli Qelagsins.
Um styrk- og lánbeiðnir, sem lil
þingsins koma á ári hverja, er hið sama
að segja. Til þingsins rignir inn á ári
hverju slíkum beiðnum. Þá er málinu oft-
ast svo háttað, að allur þorri þingmanna
hefur ekki hugmynd um hversu ábyggi-
legt fyrirtækið er, og veit ef til vill ekki
um, að það er til, fyr en hann sjer og
heyrir hversu arðvænlegt og heillaríkt fyr-
ir þjóðíjelagið það er, af skjölum þeim,
sem beiðandinn lætur í tje. Það fer venju-
legast mjög dult, að sá, sem fyrir fyrir-
tækinu stendur ætli að fara slíks á leit
við þingið, nema nokkrir þingmanna, sem
annaðhvort eru vinir beiðandans, eða þeir,
. 3.
sem hann hefur getað gylt það fyrir, vita
það. Svo þegar á þing kemnr, byrjar bar-
daginn. Umsækjandi er viss um sigur, ef
honum hefur tekist í upphafi að fá fremstu
menn af báðum flokkum til þess að vinna
fyrir málinu, en sjálfur er hann flokkleys-
ingi á meðan. Þegar fram líður þingið
fer fylgið að aukast drjúgum, því að þá
taka hrossakaupin að verka svo um mun-
ar. Og það gerir ekkert tíl, þótt ekki sje
neitt til í landssjóðnum og ráðherra hafi
lýst því }rfir, að það mundi ekki verða
hægt að veita lánið, þótt það yrði samþykt
á þinginu. Umsækjandi og málafiutnings-
menn hans segja þá, að það sje mikill styrk-
ur í því, að það verði samþykt alt að einu,
þvi að það auki lánstraust handa fyrir-
tækinu hjá bönkunum, vitandi þó að ein-
mitt bankarnir þekkja fyrirtækið út og
inn og hafa með öllu lokað sínum dyrum,
en vissir um hitt, að sje lánsheimildinni
komið inn í fjárlögin, að þá verði það lal-
in skylda stjórnarinnar að veita lánið á
meðan eyrir er til i landssjóðnum.
Svona brask eins og það, sem að ofan
er lýst, ætti að vera hægt að girða fyrir
að miklum mun, ef það væri skylda, að
hafa leitað álits Fiskifjelagsins, áður en til
þingsins kemur, þegar farið væri fram á
styrk eða lán til fyrirtækja, sem snerta
sjávarútveg og sjávarafurðir, en þingið teldi
ekki fært að sinna málaleitaninni, nema
Fiskifjelagið legði eindregið með því. Þetta
yki ábyrgð stjórnar fjelagsins, en hefti það,
að þingmenn greiddu atkvæði ineð málinu
ef þeir bæru ekki skyn á það.
Við þannig lagað fyrirkomulag vinst
ÆGIR
MÁNAÐARRIT FISKIFJELAGS ÍSLANDS.
irg.
Reykjavík. Marz 1912.
Nr