Ægir - 01.03.1912, Qupperneq 4

28
ÆGIR.
verður mikil eða lítil hlýtur auðvitað að
koma frá þeim, sem mestum kolum eyða,
því að andmæli gegn einkasölunni, sem
nokkurs eru virði, hljóta að byggjast á
því, að kolin verði dýrari landsmönnum,
og ennfremur má búast við mótspyrnu frá
þeim, sem nú hafa með höndum kola-
sölu hjer.
Aftur á móti má búast við því, að
bændur til sveita verði þessu máli hlyntir,
þar sem þeim, fyrir sitt leyti, skiftir svo
litlu hvort varan verður dýrari, en hins-
vegar drjúgur skildingur í landssjóðinn.
Fyrir þá hefur málið tvær hliðar glæsileg-
ar, önnur sú, að fje þetta lcemur í lands-
sjóðinn án þess þeir þurfi að greiða, og hin
sú, að hinar fengnu tekjur verja þá fyrir
nýjum álögum.
Það eru kaupstaðarbúarnir yfirliöfuð
og þó sjerstaklega útgerðarmenn bolnvörp-
unga, sem liljóta að taka málið til ræki-
legrar íhugunar.
Eins og við er að búast eru margir
með hálfum hug um það, hvort velja skuli
þessa aðferð til tekjuauka, og vilja ekki
i-æða málið fyr en nefndarálitið er komið
fyrir almenningssjónir. Þó hefur hr. Thor
kaupm. Jensen skrifað rækilega um málið
í 12. tbl. blaðsins »Lögrjettao, 6. mars, er
hann málinu algjörlega mótfallinn.
Málið hefur gott af því að vera tekið
eins rækilega í gegn og þar er gert, því að
það knýr menn til umhugsunar um það.
í*að versta sem getur komið fyrir svona
stórmál, er tómlætið.
Vel væri ef einhverjir fleiri af kaup-
mannastjett vorri, því að þaðan má þó
helst vænta röksemda gegn málinu, vildu
koma fram á vígvöllinn. Blaðið »Ingólf-
ur« hefur og athugað málið lítið eitt 15.
mars.
Ægir vill ráða lesendum sínum lil að
lesa nefndarálitið gaumgæfilega þegar
það kemur út, og laka málinu með varúð
og nægilegri tortryggni — því að málið
skiftir sjómannastjettina mest — en beit-
ast ekki gegn því fyrr en að öllu vel yfir-
veguðu. Mun Ægjr taka málið til ræki-
legrar yfirvegunar í næstu blöðum.
Með ströndum fram.
Hugleiðingar
eftir
Porst. J. Sveinsson.
I.
Ægir litli! Af því jeg ferðast töluverl
um, ber margt fyrir augu mín, og ekki
hvað sist tilheyrandi fiskiveiðum og út-
veg, leyfi jeg mér að bjóða þjer þessar
línur, sem verður samtíningur og sitt-
livað, sagt eins og það hefur flogið í
huga minn þegar jegsá það, ef það gæti
orðið einhverjum til gagns eða gamans.
Jeg stóð út á skipi á Reykjavikur-
höfn og litaðist þar um. A liöfninni lá
fjöldi skipa og voru það mest okkar eig-
in kuggar, þessir bjargvættir Reykjavikur
íyr og nú, tígulegir ásýndum með sína
háu framsiglu, en einkum þó þeir, er
dregið höfðu upp segl sín, með flagg í
fullum hún, ferðbúnir að leggja á hafið
þó tímanlega árs væri, til að sækja meiri
björg til bæjarbúa og fleirri. er þess njóta.
Mjer virtist nú ekki nema tilhlýðilegt að
flestir þeir, er heima áttu i bænum, hefðu
sýnt þá hluttekningu þessum hetjum vor-
um að draga upp veifu sina og leit því
yfir bæinn, en mjer til mikilla leiðinda
og undrunar sá jeg þar aðeins tvö flögg,
mjer datt strags í hug: Þau hefðu verið
fleiri, hefði einhver heldri maður bæjar-
ins átt fæðingardag þenna dag. Ekki
svo að skilja, að mjer þyki slíkt ótilhlýði-
legt, síðnr en svo; heldur hitt, að jeg