Ægir - 01.02.1914, Qupperneq 3

ÆGIR
ræður. Kaupmaður Brynjólfur H. Bjarna-
son bar upp svo hljóðandi tillögu:
ytFundurinn ályktar að skora á landsstjórn-
ina að beita ekki heimild laga nr. 32, 22. októ-
ber 1912 um einkasöluheimild landsstjórnarinnar
á steinolíu, jram yfir nœsta alpingi að sumri kom-
andi, nema að Fiskijjelagi íslands sje veitt heim-
ildin,
og var sú tillaga samþykt.
Erindreki Fiskifjelagsins Matth. Ólafs-
son bar upp tillögu frá Fiskideild Dýra-
fjarðar um kaðlasnúning og hampspuna
og hljóðar tillagan svo:
vFundurinn skorar á stjórn Fiskifjelagsins,
að taka málið til rœkilegrar ihugunar, að hún
leiti sjer upplýsinga um pað og leggi fyrir aðal-
fund, skýrslu um málið ag tillögur til fram-
kvœmda, ef hán kemsl að peirri niðurstöðu, að
œskileg/ sje að pað kœmist í framkvœmd«.
Yar sú tillaga samþykt.
Ivand. Halldór Jónasson bar upp svo-
hljóðandi tillögu:
y>Með pví Fiskifjelagið álitur skort á sam-
vinnu í viðskiftamálum landsins hið mesta tjón
fyrir atvinnuvegi vora, felur pað stjórn sinni að
beitast fyrir pví, i samráði við stjórn landbátn-
aðarfjelags Islands, að haldið verði á nœsta vori
eða sumri, sto/nping fyrir samband allra kaup-
fjelaga, smjörsölu/jelaga. fisksölufjelaga ag ann-
ara viðski/tafjelaga, er til eru á öllu landinuv.
Tillaga þessi var samþykt roeð öllum
greiddum atkvæðum.
Er hjer var komið, hafði fundurinn
staðið 5 klukkutíma og þar eð eigi lágu
fleiri mál fyrir, var fundi slitið.
Rekdufl.
Sjóferðir við strendur íslands, eru bæði
hættulegar og örðugar, viða langræði og
sótt út á reginhaf.
Fáir, sem ala aldur sinn á þurru landi
geta ímyndað sjer hve mikið sjómenn
verða að leggja á sig, bæði vökur, vos-
búð og kulda og hversu mikið þrek oft
útheimtist, til þess að koma skipi og
aila heilu og höldnu til lands. Islend-
ingar eru bestu sjómannsefni, og mundu
eflaust teljast með hinum bestu sjómönn-
um heimsins, ef þeir hefðu haft æfingu
í þeirri grein, eins og aðrar siglingaþjóðir
hafa. Margur kann að álíta þetta of
mikið sagt, en jeg vil að eins benda á
eitt dæmi þessu til sönnunar og það eru
botnvörpuskipin. Það er ný aðferð fiski-
veiða, með veiðarfærum og skipum sem
lítt voru kunn hjer fyrir fáum árum.
íslendingar eru á fáum árum búnir að
sýna sig fremur þar, en flestar aðrar
þjóðir, sem þann atvinnuveg reka — þar
eru þeir eigi að eins sjómenn, þeir eru
vikingar.
Sama er að segja um þá sjómenn,
sem stunda sjó á opnum bátum eða
mótorbátum. Það eru hrein undur,
bvernig þeir stundum komast að landi
þegar rok skellur á, meðan þeir eru úti
á djúpinu, og sjórinn virðist hverri fleytu
ófær. Þar þarf oft á snarræði og þreki
að halda, og fallegar værú sumarafsög-
um þeim, ef sagðar væru af sjóferðum
og hrakningum bátanna okkar, en slikar
sögur eru ekki til, það þykir sjálfsagt að
fleytan komist að landi og sje hún kom-
in heim, þá getur ekkert sögulegt verið
við það og máske eins heppilegt að alt
það, er kemur fyrir á sjónum sje hulið
myrkri, þeim, sem eiga að venjast því
að sjá þá, er þeim þykir vænt um fara
út á sjóinn á þessum skeljum i misjöfnu
veðri og bíða þegar óveðrin geysa.
íslenskir sjómenn eru miklu betur að
sjer i bóklegum fræðum, en stjettarbræð-
ur þeirra í öðrum löndum og þar eð
það er svo, ættu þeir einnig að skara