Ægir - 01.02.1914, Side 6

18
ÆGIR
vegar útbúnaður allur, eins og sjómaður
áliti hann bestan. Hann notaði rekdufl
oft á þeirri ferð, og þakkar þvi, að miklu
leyti, að ferðin tókst. Betra er að hafa
reynt rekduflið i bærilegu veðri, áður en
það er notað i stórviðri. Allar frekari
upplýsingar velkomnar á skrifstofu Fiski-
fjelagsins.
yíttavitinn -- compas.
Með þessari yfirskrift er grein i síðasta
tölublaði »Ægis«, eftir ritstjóraun, hr.
Sveinbj. Egilssen.
Tekur greinarhöfundurinn þar rjetti-
lega fram hve áttavitinn er mikilvægur
sjófarendum og að hann ætti að vera til
á hverri lleytu, jafnt opnum bátum og
þilsldpum.
Þetta verður aldrei um of brýnt fyrir
sjófarendum, en þá jafnframt það, að
hafa áttavita, er treysta má ef á reynir,
því það gefur að skilja, að betra er að
hafa engan áttavita heldur en áttavita,
sem er þannig, að segulnál hans snýst
ef til vill eins mikið og skipinu er snú-
ið, eða því sem næst.
Um þetta efni mætti og ætti að skrifa
meira, enda býst eg við að gera það áð-
ur langt uin líður, en af þvi aðalefni
greinar þessarar á að vera um annað
efni, þá sný jeg mjer að því.
Herra Sveinbj. Egilssen stingur upp á
þvi í tjeðri grein, að »sjómenn læri að
nefna öll strykin á ensku, sleppi þessari
övissu sem þeir eru i um bvað hvert
strvk heiti, og noti hið eina mál sem
þekkist alstaðar og skilst um allan heim,
enskuna«.
Ut af þessari uppástungu höf. datt mjer
í hug að hálfskringilega mundi það lita
út að þýða stýrimannafræðina á islenzku,
er jeg vona að verði innan margra ára,
en nefna þar allar áttir á ensku og þá
öll stryk áttavitans á ensku. Jeg vona að
þeir verði ekki margir, sem fallast á
slíkt og heldur ekki hr. Svb. E., þvi það
væri til stórminkunnar fyrir málið og
þá stjett, sem við þá málablöndun ætti
að búa. Nei, þessi uppástunga vona eg
að fái ekki fylgi annara íslendinga en
hr. Svb. E., enda efa jeg mjög að hann
í alvöru vildi fylgja þessum ensku nöfn-
um fram, þótt hann ætti að ráða yflr
skipi, til þess tel jeg hann of mikinn
íslending að jeg' ætli honum ekki slikt.
Um óvissuna á strykaheitum áttavitans
er jeg beldur ekki sammála hr. Svb. E.,
en annað er það að málið á þeim er
miður golt, það er að mestu danska eða
hún aflöguð, en skiljanlega er það af því
að stýrimannafræðiskenslubók okkar er
á dönsku, og i henni læra menn þá átta-
vitastrykin ádönsku; í meðferðinni verða
svo sum strykin nefnd á íslensku, nefnil.
aðal-stryk öll og millum-aðalstryk, en
strykin á millum þeirra verða svo meira
og minna nefnd á dönsku. Og jeg þyk-
ist viss um að það sje þetta sem vaki
fyrir hr. Svb. E. og fyrir þvi hafi hann
stungið upp á að nefna áttavitastrykin
á ensku.
En það er ekki rjetta leiðin. Vjer eig-
um að reyna i þessu sem öðru að end-
urbæta sjómálið og leggja þar fram krafta
vora með tilslyrk þeirra, sem vjer vitum
að vilja styrkja oss og eru einna færastir
til þess. Að þessu á nú hinn nýji rit-
stjóri »Ægis« að styðja og það þvi frem-
ur, sem telja má víst að hann vilji koma
sjómannamáli voru á fegurri islensku, en
vjer nú, því miður, eigum að venjast.
Af því jeg tel mjer skylt að vinna að
öllu er lýtur að endurbótum á stjórn-