Ægir - 01.05.1918, Blaðsíða 8

fjöllum til Grænuhlíðar, norðanvert við
niitt Djúp. Héldust þessar frosthörkur
látlaust til 21. jan.; varð frostið þá frek
30 stig á C„ en að morgni þess 22. þ.
m. dalt frostharkan niður jafnskyndilega
og hún kom. Kl. 7 um morguninn voru
21 stig á C., kl. 8 voru 12 stig, kl. 9 8
stig og kl. 112 stig. Sýnir þessi stórfelda
breyting ljóslega hvað eyjaloftslag er
breytilegt. Siðan hefir oltið á ýmsu um
tíðarfarið, hvað frostið snertir, frostlítið
annan daginn en alt að 20 stiga frosli á
(i. suma dagana, en oftast logn eða kyrt
veður.
Loks 15. febr. rak ísinn héðan af Skut-
ulsfirði, en laust eftir mánaðamótin jan.
og febr. var ísafjarðardjúp skipgengt inn
að Hnífsdal.
Ekki þurfti hafisinn að koma neinum
óvörum að þessu sinni, bæði bar veðr-
áttan síðastliðið haust þess ljós merki,
að ís væri í nánd, og svo sögðu selveiða-
menn, er veiðar stunduðu norður í ís-
hafi, að ís væri meiri i höfunum kring
um ísland en verið hefði um 20 síðustu
ár. Mætti án efa fá greinilegar bendingar
um hafísárin með fastri athugun þeirra
er veiðar stunda í Norður-íshafinu og
einnig með rannsókn skriðjökla hér á
landi, því eflaust hefir hafísinn mikil
áhrif á jöklana liér. — Lægi Drang-
jökull einkar vel við til slikra rannsókna,
bæði vegna þess að hann liggur aliur
um hafíssvæði og áhrifin á hann þvi lík-
lega meiri en á aðra jökla, og svo vegna
liins, að sporðar hans liggja víða við bæi
eða mjög nálægt þeim og athuganirnar
því auðveldari og kostnaðarminni. Þing
og stjórn ætli hið fyrsta að beitast fyrir
fullkomnum veðurfræðisathugunum.
þann 20. jan. meðtók eg erindisbréf
mitt frá stjórn Fiskifélags íslands, og þ.
23. s. m. fór eg á fyrstu ferð mina út
til Bolungarvíkur. Fékk eg boðaðan þar
fund í Fiskifélagsdeildinni, Þuríði Sunda-
fyllir. Var fundurinn fremur fásóttur,
enda hafði deildin ekkert starfað síðastl.
ár. Flutti eg tölu á fundinum um fé-
lagsskap og samtök sjómanna og um
starfsemi Fiskifélags íslands. Á fundinum
gengu inn 10 nýir félagar. Bolungarvík
er áreiðanlegtframtíðarþorp, einkum með
sjávarútveg, enda var hún um langan
aldur stærsta veiðistöð vestanlands og
sóttu menn þangað nálega af öllu land-
inu. Síðari árin hefir útvegi og sjósókn
þar fremur hnignað, en varla er hugs-
anlegt að það verði nema í bili, þvi að-
alframtíð sína hlýtur þorpið að byggja á
sjónum. Það sýnist því bæði eðlilegt og
nauðsynlegt að í Bolungarvík væri öfl-
ugur félagsskapur sjómanna, gæti hann
hrint mörgu þarflegu til framkvæmda.
Átti eg tal um þetta við ýmsa er eg hitti;
vikust þeir vel við og vænti eg þar því
meiri starfsemi en verið hefir. Alls dvaldi
eg í Bolungavík 3 daga.
Á deildarfundinum bar eg fram tillögu
um stofnun styrktarsjóðs sjómanna; var
því vel tekið og samþykti deildin að
biðja mig um uppkast til laga fyrir sjóð-
inn. Hefi eg nú gert það og sent deild-
arstjórninni uppkaslið.
Eitt aðal-framtíðarmál Bolungarvíkur
verður, að fá verulegar lendingarbætur.
Öldubrjótur sá, sem þegar er bygður
veitir mikið var og kemur að ómetan-
legum notum sem bryggja, en hann er
langt frá því að fullnægja þörfunum. —
Hafði hreppsnefnd Hólshrepps forgöngu
fyrir því á siðasta ári, að leita aðstoðar
hafnaverkfræðings til undirbúnings bygg-
íngar á nýjum öldubrjót utar i Víkinni.
Með þvi vinst það fyrst og fremst, að
stærra svæði fengist í vari, og hefir það
ekki lilla þýðingu, þvi mikill hluti bygg-
ingarinnar í Bolungarvík er fyrir utan
brimbrjót þann, sem bygður hefir verið.