Ægir - 01.05.1918, Blaðsíða 19

Æ
Geri eg ráð fyrir, að áður en langt liði,
afli Reykjavikurhöfn sér björgunarbáts,
og er þá ekki ólíldegt að komasl megi
að samvinnu um, að þessi bátur yrði
þannig gerður, að hann annist innílóann
jafnframt höfninni.
Alt þetta ætti að geta komið að tölu-
verðum notum, þótt misjafnlega hagi hér
til á ýmsan hátt og með æfingunni mundi
reynslan sýna hvað bezt hentar.
Erfiðast verður umfangsefnið þegar
vestar dregur, eru það einkum Ólafsvík,
Sandur og ísafjörður, sem erfitt verður
að eiga við. Þótt tveir hinir fyrstu staðir
þurfi engu siður hjálpar við en aðrir, er
útvegur hér svo lítill að mönnum mun
þykja of mikið í kostnað lagt, að halda
hér út skipi, engin höfn trygg nálægt
verstöðvunum, mundi því hér tiltækileg-
astur vanalegur björgunarbátur sem sett-
ur væri á land með svipuðu fyrirkomu-
lagi og á sér stað á vesturströnd Jótlands
og áður er getið.
Þegar þetta mál væri komið í likt horf
og hér um getur, mætti segja að öllu
landinu væri að mestu borgið, þar sem
flytja mælti skipin til eftir þörf útvegs-
ins, þannig, suðurlandsbátana austur eða
norður að sumarlagi til, eða ef ekki virt-
ist nein þörf fyrir þá til mannbjarga, þá
að nota þá til annara starfa, sem reynsl-
an sýndi að þeir væru hentugir til og
gæfi þeim beztan arð.
Að hugmynd þessi hefir mikið fylgi,
sýnir bezt áhugi sá sem hér er vaknað-
ur, og sést ljósast á áskorun Vestmanna-
eyinga til aukaþingsins nú og undirskrifta-
skjölum, sem Fiskifélagi íslands hafa ver-
ið send úr Grindavik, Höfnum, Keflavik
og víðar.
Þar sem þetta mál er svo umfangs-
mikið, eru það vinsamlegust tilmæli mín,
til allra þeirra sem áhuga hafa á þessu
máli, að þeir geri svc vel og komi á
í R 79
skrifstofu Fiskifélags íslands og láti inn-
rita nöfn sín, til þess síðar að geta kallað
þá á fund, sem haldinn yrði lil að ræða
málið ýtarlegar og koma fram með til-
lögur sínar því viðvíkjanói, í von um að
einhverntíma lánist að koma slíkum fé-
lagsskap á stofn.
Fréttabréf.
Eskif. 80/3 1918.
Mánudaginn hinn 26. þ. m. var gott
veður og fóru þá 4 mótorbátar héðan til
fiskjar. En um þetta leyti árs er ekki ann-
arsstaðar fisks að leita en suður af Lóni
eða Hornafirði. Sjóleiðin, sem bátarnir
verða að fara, er liin hættulegasta vegna
boða og blindskerja. Hinn 26. þ. m. vóru
þeir komnir að Vesturhorni, leituðu þar
fisks og lögðu línur sínar, og reyndu
einnig með handfæri. Að kveldi lögðu
þeir á stað með fenginn afla, sumir fyr
og aðrir seinna. En kl. 10—11 brast á
norðvestan rok með 14 stiga frosti og
dimmviðri. Einn báturinn komst til Eski-
fjarðar áður en veðrið ska'll á. Annar
fékk á sig veðrið, þegar hann var stadd-
ur þar, sem leiðin er hættulegust. En
formanninum, Finnboga Forleifssyni, góð-
um, heppnum og ötulum sjómanni, tókst
að ná mynni Reyðarfjarðar og þar lá
hann í skjóli við tanga, þar til veðrinu
tók að lægja. Að kveldi hins 27. kom
hann hingað með 10 skippund af fiski,
en þá orðin svo þungur af ís, að meira
mátti ekki bætast á hann. Þriðji mótor-
báturinn (lH/a smál.) ætlaði sér að halda
áfram að fiska á meðan að veðrið leyfði.
En illviðrið skall svo íljótt á, að hann
komst ekki í hlé, og tókst formanninum
Jóhanni Þorvaldssyni, greindum og góð-