Ægir - 01.10.1918, Blaðsíða 11

ÆGIR
15G
skipum, mjmdi verða mér að mestu til
ónýtis sökum þess hve litla töf slik skip
liafa á hverri höfn, jafnframt þvi að
flestir af þeim mönnum sem eg helst
þarf að hafa tal af, eru meðan slík skip
standa við önnum kafnir. Þá réði eg af
að fara með Islands-Falk aðra leiðina
vestur um land til austfjarða og taka
svo Sterling heim aftur sömu leið, ef
mér með honurn lánaðist að kynnast
þeim mönnum og koma á þá staði, sem
við á austurleið færum fram hjá. Með
þessu móti sá eg, að mér gafst nægur
tími á helstu stöðunum ef um eitthvað
þýðingarmikið mál væri að ræða hjá
deildunum. Vegna þess að atvinnutimi
sjómanna er einmitt um þetta leyti árs
eru sjálfir sjómennirnir við veiðar til og
frá og útvegsmenn önnum kafnir að
hugsa um veiðina sem á land er kom-
in og útgerðina í heild sinni og þannig
fór á ísafirði þráll fyrir ýtarlega viðleitni
deildarstjórnarinnar og viðdvöl mina í
fullu 3 daga, að ómögulegt virtist að
koma á fundi í deildinni þar. Réði eg
því af að heimsækja formenn deildanna
i Bolungarvik og Hnifsdal og bauð þeim
að mæta á fundi hjá þeirn ef þeir teldu
fært að kalla saman fuud, sem þó heldur
ekkert varð af. Þannig varð eg að láta
mér nægja að tala við ýmsa menn og
draga ályktanir af samtali þeirra. Iíom
það ljóslega fram, að fiskifélagsdeildirnar
hafa æði mörg nauðsynjamál að ræða
eí sá rekspölur kærnist á, að þau væru
á fundum tekin lil rækilegrar ihugunar,
eða með öðrum orðum, að hin rétta
stefna Fiskifélagsins næði tökum hjá
deildunum. Einkum voru horfur um að
geta veitt sér veiðarfæri lil næstu ver-
tiðar, mjög mikið áhyggjuefni flestra út-
vegsmanna. Sala aflans eins og hún á
sér stað við Isafjarðardjúpið, ráðningar-
máti manna og síðast en ekki síst verðið
á salti og oliu. Þrátt fyrir horfur um
góðan afla, töldu allir útgerðarmenn
stærri vélbátanna ómögulegt að gera út
á þessu hausti og myndu þeir því leggja
bátunum upp að sildarveiðinni lokinni
og ekki hreifa þá fyr en seinni hluta
vetrar svo framarlega að horfur ekki
hreyttust til batnaðar annaðhvort með
því að olia og salt lækkaði að mun eða
að fiskverðið hækkaði. Vil eg nú leitasl
við að skýra frá helstu atriðum erindi
minu áhrærandi:
Starfsciui (loildanna.
Eins og lög félagsins bera með sér, er
starfssvið deildanna svo víðtæld, að óþarfi
virðist vera ef áhugi vaknar hjá með-
limum þeirra, að láta vanta verkefni,
einkum þegar þess er gætt, að félags-
hugmynd þessi er fremur ung, er æði
margl sem laga þarf, bæði í hverju
deildarhéraði og einnig sameiginlegt fyrir
útveginn. Því miður hafa að eins fáar
deildirnar náð réttum tökum á þessum
málum. Það virðist eins og beri ofmikið
á þeirri hugsun, að aðalstjórn félagsins í
Reykjavík eigi að hugsa og sjá um allar
frBmkvæmdir; þessi hugsun er að visu
rétt hvað öllum stærri málum viðkemur,
en eins og gamla máltækið segir: »Sá
veit gjör sem reynir«, eins er það með
hverja deild eða fiskiver, að meðlimum
hverrar deildar er kunnasl hvers er á-
bótavant á hverjum stað og á hvern máta
hentugast muni vera að gera endnrbælur,
livort heldur það eru verklegar fram-
kvæmdir, svo sem lendingabætur, leiðar-
bætur eða það eru viðskiftamál eða
byggingarmál, að þvi þó undanskildu að
sé um stærra fyrirtæki að ræða, þarf sjer-
fróða menn lil útreiknings og meðráða,
sem deildirnar að sjálfsögðu snúa sér til
stjórnarinnar með.