Ægir - 01.06.1919, Blaðsíða 8

58
ÆGIR
Þetta verð er sem næst kr. 200.— pr.
sk® og miklum mun lægra en menn hér
heima hafa fengið fyrir fisk sinn að jafn-
aði.
Það er því auðsætt, að af þessum
markaði er einkis að vænta fyrir oss
Islendinga, eins og stendur.
En þegar fiskur lækkar hér í verði,
bæði af því að framleiðsla eykst og eftir-
spurnin í Norðurálfunni verður minni, af
þvi að önnur matvæli falla í verði, þá er
eigi loku skotið fyrjr að markaður í þess-
um löndum gæti orðið o$s hagkvæmur,
einkum fyrir hinar lélegri fiskitegundir.
Að vísu stendur til, að Bandaríkin auki
útgerð sína að miklum mun, en eftir því
sem eg þykist hafa komist að, eru lítil
líkindi til að útgerðarmenn þar geti selt
fisk sinn neinum mun ódýrari en nú.
Vinnulaun eru orðin afskaplega há og
engin likindi til að þau lækki nokkurn-
tíma aftur. Aðrar nauðsynjar, sem sjávar-
útvegur þeirra þarfnast, hafa eigi komist í
neitt afskaplegt verð, svo einhver smávegis
lækkun á þeim hefði litla þýðingu.
Nokkuð líkt er að segja um hinn svo-
kallaða »Skin and bone less« fisk, að eg
býst eigi' við að hann falli mjög mikið í
verði á næstu árum. Hann selst nú að
mestu í miðríkjunum í Bandaríkjunum og
þó nokkuð í New-York og öðrum bæjum
á austurströndinni.
í vetur var hann boðinn út í New-York
á 29—39 cent lb., eftir því í hverjum um-
búðum hann var.
Maður sá, er Fiskifélagið studdi til ut-
anfarar til að lagra til fullnustu þessa
meðferð á fiski, mun, að öllu forfalla-
lausu, verða fullnuma snemma á næsta
ári. Kemur hann þá heim og getur þá
leiðbeint þeim, er kynnu að vilja gera
tilraun með að senda slikan fisk.
Væri líklega réttara að gera nokkra til-
raun með þennan fisk áður en ráðist væri
í að koma hér upp verksmiðju til að
vinna úr roðum og beinum fiskjarins. En
skyldi sú tilraun hepnast, sem eg ekki
efa, ef rétt er að farið, þá er alveg sjálf-
sagt að koma upp iðnaði til að vinna lím
og áburð úr úrganginum.
Vitanlega er þetta alt komið undir því,.
að viðunandi skipasamband fáist við Am-
eríku, því með óhentugu flutningafyrir-
komulagi getur svo farið að eigi svari
kostnaði að verka fisk á þennan hátt,
hversu hátt verð sem fyrir hann fengist á
endanum.
Ef einhverjir skyldu reyna að verka
fisk á þennan hátt og senda hann til
Vesturheims, gæti eg, ef þess væri óskað,
bent þeim á verzlunarhús, sem með á-
nægju vildu taka að sér umboðssölu á
honum gegn lágu umboðsgjaldi.
Síðastliðið ár var lítið af annari síld á
markaðinum vestra en þeirri, sem kom
frá Newfoundland. í fyrra vetur var eitt-
hvað lítilsháttar selt af norskri síld í
Brooklyn, en á þessu ári alls ekkert.
Newfoundlandssildin þykir léleg, og
fjöldi síldarkaupmanna sögðu mér, að
hún seldist eigi, ef góð síld væri á mark-
aðinum. Næst hollenzkri síld töldu þeir
íslenzka síld þá beztu, sem þar hefði
komið á markaðinn.
Þegar eg var í Gloucester, fyrri hluta
marzm^naðar í vetur sem leið, sögðu
síldarkaupmann þar á staðnum, að New-
foundlandssíldin kostaði þá komin þar á
staðinn um $ 30.—.
í Boston hitti eg Norðmann, sem hafði
verið við síldarveiði hér heima, á Siglu-
firði. Hann hafði mikla trú á, að fram-
tíðarmarkaður yrði fyrir síld í Bandaríkj-
unum, og get eg eigi betur séð en að það
sé rétt álitið.
En að sjálfsögðu er það einnig komið
undir hentugum samgöngum við Banda-
ríkin.