Ægir - 01.06.1919, Blaðsíða 26

76
ÆGIR
halda uppistögunum. Flaggböja er tengd
við belginn með þriggja faðma færi. í henni
er góður sigulnagli og þungi, svo flaggið
viti ávalt upp.
Með þennan útbúnað lagði »Stjarnan«
út síðast í febrúar. Það sem formennirnir
fyrst ráku sig á var, að lóðarstrengurinn
var of snúðharður, svo í land varð að
fara og leysa af taumana og réttbera all-
an strenginn. í næstu og þriðju ferð veidd-
ist lítið, því hákarlinn var ekki genginn á
mið, en eftir 1. maí var hann genginn og
gaf hann sig þá vel að lóðinni. En olía
var af skornum skamti og var því aldrei
verið úti nema 4 sólarhringa i senn, og
legið stundum inni fyrir olíuleysi. Þegar
verið var frammi var lóðin ávalt lögð dag-
lega, nema einn dag þótti það eigi fært
sakir storms. Legið var þá til með seglum.
í hverri ferð fengust þetta 30, 50 og 80
tn. lyfrar. Alls fiskaðist á lóðina 217 tn.
lyfrar og hætt var veiði snemma í júní.
Lóðin var venjulega látin liggja í sjó 3
til 5 tíma, eftir því hvað gott var um veiði,
lengur þegar afli var dræmur. Nokkuð á
annan sólarhring var verið að leggja þrjú.
köst, j/j tíma var verið að leggja.
Önglarnir voru beittir á sama hátt og
hákarlasóknir, og var vandi að gera það
vel, því önglarnir eru helst til litlir. Lóðin
er dregin með spili og þarf skipið að hafa
góðan kraft, bæði til að drífa spilið og
láta skipið taka fram um leið. Þegar há-
karlinn kemur upp í yfirborðið verður að
stinga hann svo við hann ráðist. Þá er
talíukrókur borinn í hann og spilið látið
draga skepnuna inn á þilfarið. Hákarlinn
var engu síður vænn á lóðina, en sá, er
fiskast á vaði á sama svæði. Þegar mikill
hákarl var, eltu stundum lausir hákarlar
lóðarhákarlinn upp á yfirborð sjávar, er
því gott að hafa með svera skutla eða
harpónur til þess að bera í þá og eins ef
hákarl snýr sig af taumi, er hann kemur
upp úr sjó. Sé straumur þegar lóð er lögð
skal leggja á hlið við hann, svo taumarnir
berist síður saman. Þegar lóð er dregin,
er hún jafnóðum og hún kemur á þilfar
dregin aftur á skipið og greidd af tveim
mönnum. Aðrir tveir menn beita hana svo
um leið og hringa niður. Það er þvi hægt
að léggja hana því nær jafnskjótt og lokið
er við að draga, enda þykir best að
leggja hana aftur á sama stað, þegar há-
karl er farinn að hænast að. Meðan lóðin
liggur heldur skipið sig í nánd við aðra
hvora flaggböjuna, til að týna þeim ekki.
Veiðin er öllu vandameiri en veiði með
vaðarhöldum, og þarf liðuga menn á þil-
fari. Skip til slíkrar veiði þarf eigi stórt,
en verður að hafa aflmikla vél. Sæmund-
ur heldur að með þessari aðferð megi
veiða hákarl fyrir Suður- og- Vesturland.
Vitar og-
sjómerki.
Á Spákonufellshöfða við Skagaströnd
(Húnaflóa) hafa verið endurreist hin gömlu
sjómerki, sem sé:
Grjótvarða, 3 V2 ui, há, á höfðanum, og
hvítmáluð flaggstöng nokkru neðar. í
merkjalínu þessara tveggja merkja, mega
skip leggjast um 400 m. frá suðurenda
höfðans á 13—15 m. dýpi.
Hafnarviiinn á Siglufirði, sem hefir ekki
logað í nokkurn tima, er nú kveiktur aftur.
Prentsmiðjan Gutenberg.