Ægir - 01.01.1922, Blaðsíða 15

ÆGIB
9
um — norður og austur um haíið, uns
þær þrevetrar ná Evrópuströndum og
breyta sér i hin gagnsæju álaseiði, (»gler-
álana«) sem ganga i ótölulegum grúa
upp i allar ár og læki, er þær finna fyr-
ir frá íslandi og Finnmörk til Miðjarð-
arhafsins. Enn er óvíst á hvaða tima
ársins állinn hrygnir og hvar eggin klekj-
ast; þau eru ófundin enn, og eins álarn-
ir, sem að gotum eru komnir. Þetta og
fleira á þessi leiðangur að leiða i Ijós,
ef unt er, og það verður erfitt að gera
það ef Dr. Schmidt tekst það ekki.
Vonandi getur Ægir frætt lesendur
sina á því, áður árið er liðið, og svo
mikla atorku hefir Dr. Schmidt sýnt i
þvi að rannsaka líf islenskra nytjafiska,
að vel mega islenskir fiskimenn og aðrir,
sem af fiskiveiðum hafa atvinnu, óska
þess að honum megi takast að rekja
hina flóknu lifssögu álsins — sem lika
er einn af vorum nytjafiskum, þótt lítið
sé um hann skeitt — til upphafsins —
eggsins, og hlotnist þar með heiðurinn,
að hafa lokið rannsóknum, sem Aristo-
teles byrjaði fyrir 2000 árum.
En það er ekki aðeins um hrygningu
álsins, sem oss íslendingum er þörf á að
fá vitneskju um. Alt það nýtt, sem leið-
angurinn leiðir i ljós um strauma þessa
svæðis, snertir oss einnig, beinlinis eða
óbeinlínis, þar sem um upptök og »ræt-
ur« Golfstraumsins er að ræða. Þar má
lika vænta góðs árangurs, þar sem Dr.
Nielsen, sjófræðingurinn, sem var á
»Thor«, bæði hér við land og annars-
staðar, verður fyrst i stað aðal sjófræð-
ingur fararinnar, þangað til að hann
hefir gert hinn sem tekur við af honum
nógu vel úr garði.
Dr. Nielsen hefir getið sér góðan orðs-
tir sem sjófræðingur (Hydrograf), þar
sem hann hefir lagt grundvöllinn undir
sjófræði Miðjarðarhafsins og fyrstur fundið
djúpstrauminn, sem liggur út úr því
norður með Evrópu, og ef til vill hefir
töluverð áhrif á dýralífið við suðurströnd
Islands.
B. Sœm.
Viðhald veiðafæra.
Hinn 5. marz 1920 hélt Fiskideildin
»Garðar« á Húsavik aðalfund og á hon-
um kom fram áskorun til stjórnar Fiski-
félagsins um, að hún gæfi upplýsingar
um, með hverju efni veiðafærum yrði
bezt haldið við, svo eigi fúnuðu.
Nokkru siðar en íbndargjörðin barsl
skrifstofunni, var nýtt börkunarefni aug-
lýst i Norsk Fiskeritídende, hrósað þar
mjög og álitið gott. Var þá þegar skrif-
að til verksmiðjunnar og eftir að nokk-
ur bréf höfðu farið á milli með fyrir-
spurnum og svörum gegn þeim, ákvað
stjórnin, að kaupa sýnishorn, sem senda
skyldi erindrekum til reynslu og voru í
þeim tilgangi keyptir 12 járndúnkar með
alls 240 kiló af börkunarefninu »Tarcat«.
Jnnflutningsleyfi fyrir sendingu þessari
var veitt 8. sept. og um haustið kom
það og var sent eins og ákveðið var.
»Ægir« flutti um sama mund leiðbein-
ingu um hvernig nota skyldi efnið, verð-
ið var ákveðið og menn ámintir um að
reyna þetta og tilkynna svo skrifstof-
unni hvernig það reyndist, og yfirleitt álit
sitt um það.
Á þessum 14 mánuðum, sem liðnir
eru síðan sendingin var afgreidd héðan
(8. nóv. 1920) hefir að eins 1 maður
látið í ljósi álit sitt og er það hr. Ingvar
Pálmason á Norðfirði. I 6.-7. tölublaði
»Ægis« 1920 skrifar hann itarlega um
tilraun þá er hann gerði og tekur einnig