Ægir - 01.01.1922, Blaðsíða 19

ÆGlíl
13
hverfa með allri skipshöfn, kent um að
þeir hafi líklega farið með ofmikilli ferð
móti sjó og vindi og sprengt planka og
annað, er gizkað er á, en um tilraunir
til að sporna við þessum tjónum og
mannadauða heyrist litið.
Erlend blöð, sem hingað berast færa
oft fréttir um skipatjón og viða þeim
samfara er þess getið, að skipshöfn hafi
komist af og því oft þakkað, að
skipsbátar þeir, er menn gripu til hafi
notað rekakkeri. Vegna þess björguðust
farþegar og skipshöfn »Vestu« gömlu er
hún var skotin í kaf.
Eimskipið »Mielerio« frá Cuba sökk i
Golfstraumnum í ofviðri hinn 26. janúar
1920. Fyrsta stýrimanni ásamt 18 mönn-
um er í bát hans voru var bjargað frá
skipi, eftir að þeir höfðu verið 5 daga á
reki og leið öllum vel. Allan þann tíma
hafði báturinn úti rekakkeri. Var það ný
tegund og nefnist Rouses Patent Sea An-
ehor — Rouses rekakkeri. Er það frá-
brugðið hinurn gömlu í því, að við það
er fest hylki, sem fylt er olíu eða lýsi
og gefur frá sér brák.
Amerikumenn eru íljótari að bregða
við en við hér heima fyrir, er þeir sjá
eitthvað það, er gagn getur orðið að og
þessi umgetna björgun varð til þess, að
þeir fyrirskipuðu Rouses rekakkeri í
herskipaflota sinum.
Það er óskemtileg vinna að skrifa
margar itrekanir um sama efni og vita
að það, sem um er að ræða er málefni,
sem mönnum er fyrir beztu að fengi
framgang og sjá hvergi talað móti þvi
eða með, en úr þvi eg byrjaði að rita
um þetta mál 1914 og hefi að ölln jöfnu
. minst á það árlega síðan, þá ætla eg að
gera þá siðustu tilraun og útvega sýnis-
horn af því björgunartæki, sem Ameríku-
naönnum virðist nauðsyn á báta herskipa
sinna. Verði það ekkt við hæfi íslenzkra
sjómanna, þá hef eg ekki meira að segja
í þessu efni, en aðalástæða til skrifa
minna þessi ár, um bjargtæki þetta er
sú, að mér hefir oft blöskrað hve slys
og drukknanir eru hér tíðar, hefi vel
skilið, að skörðin sem þannig koma í
okkar fámenna hóp eru það stór, að við
þolum það ekki til lengdar, og hefi því
reynt að benda mönnum á tæki það,
sem hvarvetna hefir reynst vel, ef ske
kynni að þeir, sem stunda sjó vildu
reyna það og reyndist það vel hjá ein-
hverjum, að sá hinn sami léti sitt álit
ganga boðleiðina til félaga sinna og
stéttarbræðra, svo að þeir vendu sig á
að hafa rekakkeri með á sjóinn í bát-
um sinum.
Mér hefir verið sagt að varúðarreglum
væri minna sint meðal sjómanna vegna
þess, að menn væru hræddir við gys
félaga sinna. Þessu trúi eg ekkí, ekki
heldur þvi, að nokkur maður sé svo
kærulaus, að hann hugsi ekki um með
hræðslu og ógn, hvað um sína nánustu
verði þegar hann fellur i valinn, á þeirri
stundu, sem hann að eins á það eftir að
fara i sjóinn og drukkna. f*að ætti að
vera hræðsla fyrir því augnabliki, sem
hvetti menn til þess að nota alt, sem á
eiuhvern hátt tryggir það, að þeim hépn-
ist að ná landi.
Rvík 16. janúar 1922.
Sveinbjörn Egilson.
Skipstjórar og stýrimenn ú Englaudi hafa
undanfarið átt við afarmikla örðugleika að
striða vegna atvinnuleysis.
Skip liggja aðgjörðarlaus og svo munu þeir,
er tóku þátt i hernaðinum setja fyrir atvinnu,
Er þetta svo alvarlegt málefni, að til tals heflr
komið, að hætt verði um tima að halda stýri-
mannapróf, þar sem svo margir sem þau hafa,
komast hvergi að.