Ægir - 01.11.1929, Blaðsíða 6

254
ÆGIft
krónur. Á þessum árum hafði Eiríkur
margt í hjáverkum, samdi t. d. reiknings-
bók sína, sem kunn er um land alt. Þá
tók hann og á eigin spýtur að lesa sjó-
mannafræði og árin 1871—74 kendi hann
nokkrum ungurn sjómönnum stýrimanna-
fræði, þar á meðal Markúsi Bjarnasyni,
sem seinna varð sjómannaskólastjóri.
Gekk Markús að atlokuu námi hjá honum
undir próf hjá sjóliðsforingjum á danska
varðskipinu »Fylla« og stóðst það vel.
Sumarið 1874 vigðist Eirikur prestur
til Pingeyrarklausturs — Kvæntist hann
Guðrúnu Gísladóttur, læknis Hjálmars-
sonar og settu þau bú að Steinnesi. Gerð-
ist Eiríkur brátt hinn mesti búmaður.
Hafði hann þó margvíslegum störfum að
gegna, lcendi pillum undir skóla og nokkr-
um sjómönnum “stýrimannafræði. Auk
þess var hann mikið við riðinn ýms
sveitar- og héraðsmál. En prestskapar-
störf sín rækti hann með framúrskar-
andi alúð.
Haustið 1879 sigldi síra Eirikur til þess
að kynnast lífinu í útlöndum og nema
heimspeki við Kaupmannahafnarháskóla.
Dvaldi hann í Höl'n fram undir vor, en
fór síðan í ferðalag víða um Þýzkaland
og síðan til Englands. og var þá fátítt
hér á landi, að menn færu í slík ferðalög.
Sumarið 1880 fékk Eiríkur veitingu
fyrir 2. kennaraembætti við prestaskól-
ann í Rvík og hóf kenslu þar um haust-
ið, en kona og börn voru í Steinnesi.
Þetta sama haust kusu Húnvetningar
hann á þing, ásamt Lárusi sýslumanni
Blöndal, en eftir tvö kjörtimabil var hann
orðinn leiður á þingmenskunni og vildi
ekki gefa kost á sér aftur. Hafði hann
þó verið atkvæðamaður á þingi og með-
al annars koniið fram lögum um stofn-
un Söfnunarsjóðsins. Konungkjörinn þing-
maður varð hanu 1901 og sat á þingi
þangað lil 1915.
Bað yrði of langt mál að telja hér upp
allar þær trúnaðarstöður, sem hann
gegndi um dagana, en fátt eitt má nefna.
Hann var forstjóri Söfnunarsjóðsins frá
stofnun og fram til ársloka 1925, gæslu-
stjóri Landsbankans frá 1885 — 1909 og
aftur var hann kosinn gæslustjóri 1915.
Yfirskoðunarmaður landsreikninganna var
hann ij.m hríð, og forseti Ed. Alþ. í mörg
ár; varaforseti Pjóðvinafélagsins og i fjög-
ur ár forseti Bókmentafélagsins. Öllum
störfum sínum gegndi hann með frá-
bærri alúð og samviskusemi.
Guðrúnu konu sína misti hann árið
1893. Höfðu þau eignast fjögur börn, en
þá voru að eins tvö á lífi, Ingibjörg og
Eggert, sem nú er bóndi í Viðey. Árið
1900 andaðist Ingibjörg.
Þegar prestaskólinn var lagður niður
1911 var síra Eiríki veitt lausn með bið-
launum og jafnframt var hann sæmdur
prófessorsnafnbót. Ýmsum virðingar-
merkjum var hann sæmdur um æfina.
Sira Eiríkur var grandvar maður til
orðs og æðis og æðsta þrá hans var jafn-
an sú, að láta sem mest gott af sér leiða.
Hann var maður djúpvitur og gjörhug-
ull, og drengskaparmaður með afbrigð'
um. Hverjum manni var hann hærri og
tígulegri á velli alt fram á elliár, fríðui
sínum og alt yfirbragð hans höfðinglegf-
Hann var svo stálminnugur, að hann
gleymdi nær engu sem hann heyrði og
engu sem hann las. — Var það því al-
veg stórkostlegur fróðleikur, sem hann
hafði safnað á hinni löngu æfi sinni og
hann var sífelt að »læra«, að safna a
sér fróðleik, alveg fram að banalegu, ÞVI
að hann fylgdist manna bezt með þ'
sem gerðist utan lands og innan. 1 hópi
kunningja sinna var hann oft kálur og
ræðinn og allra manna skemtilegastui-
En bezt féll honum þó að rökræða una
alvörumál við greinda menn.