Ægir - 01.02.1930, Blaðsíða 17

ÆGIR
43
ekki síst Norðmönnum, sem aldrei hafa
viðurkent þriggja sjómílna takmarkið hjá
sér.
Það er því bæn min til allra landa
minna, að þeir fylki sér nú saman um
þetta mikla og merka mál með óskum og
áskorunum til Alþingis. að láta lög um
landhelgi íslands verða fgrtsu lögin, sem
það samþykkir á hinum fornhelga þing-
stað og þar sé skýrt og hiklaust kveðið
svo á, að landhelgi vor sé 4 mílufjórðung-
út frá ystu takmörkum þar er sjór geng-
ur eigi yfir um fjöru, og að allir firðir og
flóar ístands teljist til landbelginnar an-
nesja milli, (séu lokaðir útlendingum).
Þegar Alþingi íslendinga hefir tekið í
sínar hendur löggjöfina um landhelgi ís-
lands og ákveðið hana svo sem hér segir,
þá loks er alt ísland endurheimt okkur ís-
lendingum sem fullvalda ríki, og þá fyrst
getum vér sungið frjálsri sterkri röddu
bæði á sjó og landi »íslands þúsund ár«.
Húsavík, 31. des. 1929.
Júl. HavsteoD.
Lendingabætur.
Margt hefir verið rælt og ritað, er að
°ryggi sjómanna lýtur, og margt hefir ver-
íð framkvæmt til tryggingar lífl þeirra og
heilsu á siðari árum; er það lofsvert, þó
enginn hlutur ælti að vera sjálfsagðari en
Það, að styðja á allan hátt að öryggi þeirra,
er starfa að þessum stærsta, en jafnframt
þ*ttulegasta atvinnuvegi þjóðarinnar, þess
atvinnuvegar, er megin hluti íslenzkra
karlmanna starfar að meiri eða minni
hluta æfinnar.
þjóðinni er því sem heild kunnugt um
erfiðleika og hættur þær, er sjómenskunni
eru samfara. f*ar sem þessi atvinnuvegur
getur með réttu kallast slagæðin í athafna-
lifi þjóðarinnar, er allir aðrir atvinnuvegir
njóta að meira eða minna leyti góðs af,
þá væri undarlegt, ef þjóðin sýndi ekki
fullan skilning og velvild öllu því, er til
umbóta horfir á þessu sviði.
Nú eru fiskiveiðar reknar að mestu á
þrem tegundum skipa: Gufuskipum, mótor-
skipum og opnum skipum með hjálpar-
vél (trillubátum, mjög óviðfeldið nafn).
Gufuskip og stærri mótorskip hafa bæki-
stöð sína þar sem góðar hafnir eru og
sæmilega settar til að sækja frá til beztu
fiskimiðanna. Minni mótorskipin eru víðs-
vigar kringum landið, en verða þó að hafa
sæmilega öruggu höfn til að liggja á. Opnu
skipin ein eru nothæf þar, sem lélegar
eða engar hafnir eru og verður þvi að
setja þau á þurt land eftir hverja sjóferð.
í mörgum útkjálkaveiðistöðvum, er liggja
fyrir opnu hafi er miklum erfiðleikum
bundið að notast við þessa svo nefndu
trillubáta, skipin hafa víða verið stækkuð
og styrkt til þess að þola vélarnar og
jafnframt auka burðarmagn, þau eru því
þyngri i vöfum á landi eu áður var og
þótti þó ekki á það bætandi. Auk þess
eru færri menn með hverju skipi, og þeir
ver liðaðir lil þess að bjarga skipum und-
an sjó, einkum verður það tilfinnanlegt
þegar ilt er að lenda. Afleiðingarnar eru
því þær, að lendingabætur á þessum slöð-
um er nú aðkallandi nauðsynjamál, þó
alt slarkaðist af með gamla laginu um
skip og menningu.
Ég ætla nú að lýsa að nokkiu lending-
um í Grindavík, eins og þær eru nú, og
geri ráð fyrir að fleiri útkjálka verstöðvar
hafi svipaða sögu að segja að einhverju
leyti.
Lendingar í Grindavík.
Eins og nú stendur eru þrjú sund eða