Ægir - 01.03.1930, Síða 16

66
ÆGIR
ir, því bátur okkar var hálffullur af sjó
og bar okkur því lágt.
Farangur sá sem við tókum með okkur
í bátinn varð að litlum notum. Mestu af
fatnaðinum urðum við að fleygja fyrir
])orð, svo rúm gæfist til að ausa bátinn.
Yatnið úr katlinum fór niður og báðar
flöskurnar brotnuðu. Maturinn blotnaði,
eldflugurnar og neyðarljósin. Við höfðum
því ekkert okkur til liressingar og viður-
væris nema eina liálfflösku af vatni og dá-
litla ögn af rommi í flösku, sem stýri-
maður liafði meðferðis.
Ekki tókst okkur að halda í horfinu til
Akraness. Um það leyti sem við höfðum
gefið upp alla von um að ná þangað, urð-
um við varir við 3 togara út í Flóanum.
Reyndum við að nálgast togai’ana, en áð-
ur en þeir urðu okkar varir, sigldu þeir til
hafs. Við gatum heldur engin merki gefið,
því öll tæki til þess voru rennblaut og
ónýt.
Nú fór lieldur að kárna gamanið. —
Kuldinn og vosbúðin þrengdu meira og
meira að okkur, og um það leyti sem út-
séð var um það, að við næðum togurun-
um, varð einn félaga okkar vitstola. Það
var 2. vélstjóri, fertugur maður, mesti risi
að vexti. Vegna þess Iivað hann var stór,
varð hann að kreppa sig sér til óþæginda
milli þóftanna. Féll honum þetta illa frá
upphafi og varð það til þess, að liann
lcraup niður í austurinn og kól þvi upp til
mittis. Hann liélt þó lífi alla nóttina, enda
þótt hann frysi smátt og smátt niður í bát-
inn og andaðist ekki fyr en kl. 11 f. li. 22.
mars. — Þá vorum við komnir móts við
Útskála.
Þótt aðrir menn af skipshöfninni liéldu
lífi, voru margir skipverjar mjög að fram
koinnir. Snemma um nóttina sá stýrimað-
ur, þai’ sem hann sat undir árum, að öll
föt skipstjóra voru freðin i hellu. Rétti
hann þá skipstjóra rommdreitilinn. Skip-
stjóri bragðaði á því, en dreypti siðan á
alla skipverja. En þegar þeir liöfðu alhr
fengið einn sopa liver, tókst svo illa til, að
skipstjóri misti flöskuna úr liöndum sér,
sakir kulda, og var þá ekkert eftir nema
hálfflaska af blávatni.
Klukkan liálf þrú komust þeir sem fyr
segir til Sandgerðis. Var þá mjög af mönn-
um dregið.
Þegar liér var lcomið frásögninni var
þeim skipstjóra og stýrimanni mjög um-
liugað um að útmála sem best viðtökurn-
ar, sem þeir fengu. „Það var eins og sjálf-
ur kongurinn væri kominn“, sögðu þeir.
Kváðust þeir aldrei mundu gleyma þeirri
gestrisni, er þeir liöfðu mætt.
Mjög kváðu þeir skipverja vera þjakaða
marga liverja. Væri þeir allir meira og
minna kalnir og sumir svo, að þeir yrðu
að fara á sjúkaliús. Einn unglingspiltur
17 ára, hefði verið svo beinkaliim á hönd-
um, að fremsta kjúkan liafði brotnað af
einum fingrinum, án þess að hann yrði
þess var.
Matsveininn liafði kalið svo, að heilar
skinnflyksur hefðu dottið upp úr höndun-
um á honurn. Væri liendur lians allar
stokkbólgnar.
Þeir skipstjóri og stýrimaður létu í ljós
sérslaka samúð með einum skipverjanna.
Aumingja maðurinn hafði lialdið brúð-
kau]) kvöldið sem þeir létu í liaf. — Kváðu
þeir þessa brúðkaupsferð einliverja þá
liráslagalegustu, sem sögur færu af!
Báðir eru þeir yfirmennirnir hinir
gerfilegustu og líta út fyrir að vera um
þritugsaldur.
Skipstjóri var lítið eitt kalinn en stýri-
maður ekki. Hafði hann setið undir árum
allan tímann og lialdið á sér liita.
Skipstjóri lieitir Arthur Smitli, en stýri-
maður James Loades.