Ægir - 01.05.1933, Blaðsíða 5

ÆGIR
123
fjársöfnun og fá leiðbeiningar um, hvers
konar skip væri bezt tilfallið til hins^á-
kveðna starfs. Þá stóð svo á, að erindreki
Fiskifélagsins, Forsteinn Júl. Sveinsson,
hafði að fyrirmælum félagsstjórnarinnar
haflð fjársöfnun og fengið loforð 72 manna
um fjárframlög til björgunarskipskaupa
fyrir Faxaflóa. Var það þá áhugamál allra
hér sunnanlands, margrælt á fundum og
skorað á stjórn Fiskifélagsins að hefjast
handa, sem þegar hafði verið gert. Sig-
urður Sigursson talaði þannig fyrir máli
Vestmannaeyjabúa og útskýrði hina brýnu
þörf þeirra, að stjórn félagsins, eigi að
eins lét hælta fjársöfnun hér, heldur
einnig afhenti honum lista yflrþá menn,
sem hér höfðu lofað fjárframlögum og
er óvíst, hvort öðrum en Sigurði hefði
tekist að breyta þeirri stefnu, sem björg-
unaamálið hafði tekið hér sunnanlands.
Hann leitaði síðan ráða um hentugtskip
og var Emil Nielsen framkvæmdastjóri
ráðamaður hans hér o. fl. Lýsing á fyr-
h huguðu mótorskipi var send til útlanda
og teikning kom þaðan ; en hraði skips-
ins, samkvæmt hinu senda »plani«, var að
eins ákveðinn 8 sjómllux' á klukkustund,
en þess getið um leið}'aó ætli að auka
hann um 2—3 sjómílur, þá yrði mót-
orinn það stór og tæki svo mikið af far-
rúmi, að áætlun um tilhögun í því, breytt-
ist mjög. Hér var úr vöndu að ráða, en
það var yfirbugað, og má telja víst, að
þar hafi Sigurður eigi legið á liðí sinu.
Um áhuga hans síðar munu Vestmann-
eyingar bezt gela dæmt, og gjöf sú er hann
afhenti Fiskifélaginu 1932, af ýmsum mun-
umog endurminningum um björgunarstarf
i Eyjum, sem honum, sérstaklega, hafa
verið færðar.ber þess beztan vott, að starf
hans hefur verið virt að maklegleikum.
Ritið er merkilegt að efni til, piýði-
lega frá þvi gengið og ágætar myndir
fyigja. i*/» 1933.
Sjómannamá!.
Árið 1925 kom út handbók fyrir ísl.
sjómenn,. sem undirritaður tók saman.
Þegar hún kom á markaðinn var ekki
laust við, að sumum þætti málfæiiðmið-
ur golt og var minnst á það í blöðun-
um, sem vera bar. Þó er það hátíð móls
við það, sem fyrst var notað héráskút-
um og geta menn gert samanburð á þvi,
lesi þeir eftirfarandi, sem tekið er úr
gömlu blaði. í Hafnarfirði var t. d. á
árunum 1800—1870 miklu dönskuborn-
ara skútumál, en það varð síðar við
Faxaflóa — almennt.
Súnishorn nl iciklamáli á Breiðafiröi
um 1850.
Bóndi nokkur kemur aðvífandi og
mætir jaktaformanni, heilsar honum og
spyr, hvernig honum hafi gengið um
sumarið.
Formaður svarar: »Ég hef haft sver-
on brekk oft og títt í sumar og núna
fyrir ombil vikutið, hefði allur vanturinn
gengið forlís, ef hankelið á mantelinu
hefði skammfílast og krummelsið á
stammanum á rórinu, var ombil knekk-
að í húllinu, ef ég hefði ekki gefið því
misvísningu, upp á tlmann, og þá kvað
ég þessa vísu og skrifaði hana upp hjá
mér undir eins og ég var kominn ofan
i káhittið.
»Enkelblok í hankelhring
hefur dummor flamma.
Knúst o« brekkuö bekleðning
á borðels krumma stamma«.
Bóndinn varð forviða og kvaðst aldrei
hafa ímyndað sér, að svona mikinnlær-
dóm þyrfti lil þess að vera á jöktum.
Hvað »dummor flamma« þýðir, munu
fáir vita nú, annað má rekja til upp-
runa dönsku orðanna.