Ægir - 01.05.1933, Blaðsíða 8

126
ÆGIR
virði þessi markaður vœri okkur, og
því ekkert gert til þess að vernda ís-
lenzku framleiðsluna í þessari sam-
keppni, þar sem öll sú síld sem á þann
markað fór — eins og á aðra þá staði,
þar sem isl. síld var seld — var seld
sem »Islandssíld«, og þvi skoðuð sem ísl.
framleiðsla.
Að vísu var hér síldarmat um mörg
ár, og var því ætlað að bæta vörugæðin
að því er verkunina snerti, en það fór i
handaskolum að mestu leyti og sam-
vinna og samræmi var aldrei í lagi á
milli yfirmatsmannanna og fór því síld-
armati»ð jafnan i mestu handaskolum og
og veitti okkur aldrei þá aðstöðu á
neyzlumörkuðunum, sem gæti dregið úr
eða úlilokað sölu þeirra þjóða, sem seldu
þangað samskonar vöru ómetna.
Á seinni árum hefur töluvert verið
selt til Þýzkalands afléttverkaðri (matjes)
síld frá Islandi, er sú verkunaraðferð
stæling á skozkri síldarverkun, og er
þessi síld þannig verkuð seld að nokkru
leyti i semkeppni við skozka sild.
Tilraunir þessar hafa yfirleitt gefist vel,
þrátt lyrir það, að vöruvöndun og verk-
un á íslenzku sildinni hafi að mörgu
verið mjög áfált, enda hafa framleiðend-
ur og verkafólk orðið að fikra sig áfram
með þessar tilraunir, í stað þess að fá
nokkra æfða sildverkunarmenn frá Skot-
landi til þess að kenna íslendingum verk-
un þessa strax í byrjun, en líkindi eru
til að úr þvt verði bættnú á þessu sumri.
Aðalgallinn á íslenzku síldinni, er hvað
fitan er laus í henni, og erhúnþvímjög
viðkvæm og krefst góðrar meðferðar,
bæði áður en hún kemst í salt og eins
meðan hún er í tunnunum, að minnsta
kosti fyrstu dagana, einkum á þetta þó
við um þá sild, sem léttverkuð er fyrir
Þýzkaland, enda er síldin geymd þar í
kælihúsum, eftir að þangað kemur.
Þar sem því síldveiðin og verkunin
fer hér fram á heitasta tíma ársins, er
það nauðsynlegt ef að vanda á fram-
leiðsluna, að salta síldina undir þaki eða
þar sem sól ekki getur á hana skinið,
bæði meðan verið er að salta hana og
meðan að tunnurnar standa opnar.
Ennfremur er nauðsynlegt að halda
síldinni kaldri, eða verja hana fyrir hita
meðan hún liggur hér, einkum þó lélt-
verkuða síldina, en þó kemur það oft
fyrir með fullsaltaða síld, að hún sól-
soðnar 1 tunnum, eða að minnsta kosti
að hún hitni svo að meira eða minna
renni úr henni af fitunni og lapar hún
auðvitað við það i gæðum.
Bezt væri auðvitað að geyma sildina í
kælihúsum, en það væri líklega of kostn-
aðarsamt, og væri þvi vert að gera til-
raunir með hvort ekki væri hægt að
halda sildinni kaldri á annan einfaldari
hátt.
Nú hefur húsameistari Sveinbjörn Jóns-
son á Akureyri gert iilraun með að
geyma síldina í þróm, með sjó eða vatni
og virðast þær tilraunir líklegar til þess
að koma að notum. Geymsluaðferð þessi
hefur að minnsta kosti það til síns á-
gætis, að hún er mjög ódýr. Eftir útreikn-
ingi Sveinbjarnar, gerir hann ráð fyrir
að stofnkostnaðurinn verði sem svarar
75 aurar á tunnu, þar með talið dæla
og leiðslur að og frá þrónni. Sé það jafn-
framt athugað, að með slikri geymslu
sparast að mestu leyti sú vinna, sem fer
í að pækla síldina, eftir að búið er að
ganga frá tunnunni í fyrsta sinni, sé um
nokkurnveginn góðar tunnur að ræða,
þá má heita að útbúnaður þessi borgi
sig á einu ári.
Til frekari skýringar leyfi ég mér að
birta hér kafla úr bréfi frá Sveinbirni
um þetta atriði. Segist honum svo frá:
»Eins og ég hefi áður skýrt yður frá,