Ægir - 01.05.1933, Blaðsíða 18

136
ÆGIR
um, erfiði og vosbúð; mat var eigi auð-
ið að elda svo dögum skipti, vegna stór-
sjóa, sem riðu stöðugt yfir skipin, svo
þilför voru full af sjó skjólborða á milli.
Eins og mörgum mun kunnugt, eru hin
stóru seglskip að líða undir lok og ferð-
ir íram lijá Cap Horn eru að mestu
hættar, en þó ekki til fulls. Vilji það til
sem sjaldan ber við, að eimskip þurfi
að fara leiðina t. d. frá Buenos Aires til
Talcahuana (skammt fyrir sunnan Vala-
paraiso), þá fara 9 skip af hverjum 10
um Magellan sundið, eða þá milli Tierra
del Fuego og hinnar litlu eyjar, á suð-
urodda hverrar Horn (Cap Horn) er. Sú
leið er þó að eins farin, þegar stormar
eða dimmviðri leyfa ekki siglingar um
Magellan sundið.
f*au fáu segskip, sem enn eru í för-
um og þurfa að fara ferðirnar, Atlants-
haf til Kyrrahafs eða mótsett, reyna nú
að forðast leiðina, fyrir sunnan Cap Horn,
eins og unnt er — og það er orðið al-
mennt, að guanoseglskipin, sem fara frá
vesturströnd Ameríku til Ástralíu fyrir
Góðravonahöfða eða til Norðurálfunnar,
leggja leið sina um Panama skurðinn og
árið 1930 reyndi hið fjórsiglda barkskip
»C. B. Pedersen« þá leiðina, á ferð sinni
frá Áslralíu til Englands.
Nitrat- barkskipin.
Það eru þó enn nokkur stór barkskip
sem stöðugt fara, að eins á seglum, leið-
ina fyrir sunnan Cap Horn. Þetla eru
stór og fögur skip, hraðskreið og ódýr í
rekstri. Meðal þeirra eru skipin »Padua«,
»Passat«, »Parma«, »Priswall«, »Pamir«,
og »Peking«, öll eign Laeiz-félagsins.
Pau sækja saltpélur til þýzku námanna
i Chili og flytja hann til verksmiðjanna
við Elbefljótið. Hásetar þessara skipa eru
að miklu leyti unglingspiltar, sem eru að
undirbúa sig til stýrimannaprófa, eru þau
einskonar skólaskip. Eitt skip félagsins
»Pinnas«, strandaði 1929. Þessi hértöldu
skip og skip Finna og Svía, eru að heita
má þær einu leifar af langferðaskipum
þeim, sem i þúsundatali ferðuðust áður,
um öll höf jarðarinnar.
Langferðaseglskip Ameríku, sem enn
halda uppi ferðum, eru fjórsiglda skipið
»Monongahela« og »Tusitala« (freigáta);
fer það síðarnefnda ott um Panama-
skurðinn á ferðum sínum.
Áður fyr voru ullarfarmar frá Ástra-
líu sendir með seglskipum, en það
sem af er þessari öld, hefur aðeins
eitt skip flutt ullarfarm; það var skipið
»Beatrice«, 1930.
Kornflatningur jrá Áslralíu.
Finnar eiga nú flest langferðaskip, þótt
mönnum sé það lítt kunnugt. Þau eru
mörg orðin gömul, leifar af brezka fiot-
anum og aðkeypt skip frá Þýzkalandi.
Skipstjóri Gustav Eriksson í Marie-
hamn á Aland á þrettán langferðaskip-
Hin fjórsigldu skip hans eru þessi:
»Herzogin Cecilie«, »Arcibald Russel«»
»Hougomont«, »Pommern«, »Ponapa«,
»Víking« (danska skólaskipið), »01ive-
bank«, »Lawhill« og »Melbourne« Frei-
gáta (rár á öllum siglum), Grace Harwar«
og þrísigldu barkskipin »KilIoran«, »Pen-
ang« og »Winterhude«.
90 af hundraði af flutningum með
seglskipum til Ástralíu og frá, annast
skipastóll Gustav Eriksons.
Svíar eiga skólaskipið »C B. Pedersen«
og »Beatrice« og Finnar hið litla skóla-
skip »Favell«, sem öll eru langferðaskip*
»Köbenhavn«, skólaskip Dana hvarfum
jólaleytið 1929 og »Garlpool«, síðasta
langferðaskip Breta strandaði 1930. Hei
með má heita upptalinn sá verzlunar-
floti, sem á seglum einum, annast nu
vöruflutninga frá fjarlægum löndum og