Ægir - 01.05.1933, Blaðsíða 15

ÆGIR
133
eftir að kom fram í september fekkst
engin ýsa. (Sjá tölurnar).
Yfirlit yfir botnhita sjávar ogaflamagn
af ýsu við Halifax júlí—sept. 1932:
Timi °C
17. júlí 10
20. júlí 9
27. júlí 8
2. ágúst 11
10. ágúst 9
15. ágúst 11
16. ágúst 11
23. ágúst 12
1. sept. 11.6
14. sept, 16.6
Fjöldi fiska á mann
(færi) á kl.stund
14
9-10
15
4—5
13
4
1—2
0-1
0-1
0
Af útkomu rannsókna þessara verður
dregin sú ályktun, að ýsan uni bezt við
7—10 stiga hita, ef hún kann þá ekki
enn þá betur við kaldari sjó, og vert er
að 'geta þess, að svipaðar rannsóknír ann-
arsstaðar hafa leitt nokkuð svipað í Ijós.
Þetta gildir nú um smáýsu við Nova
Scotia, en bvað er hægt að segja um ýs-
una við lsland? Hver er kjörhiti henn-
ar? Því verður ekki svarað nema með
rannsóknum, og gögnum til þeirra verða
fiskimenn sjálfir að safna. Rannsóknirn-
ar, eða sá hluti þeirra, sem hægt er að
gera á skipunum, eru í þessu fólgnar:
a) Hitinn við botn er mældur með djúp-
hitamæli. Djúphitamæla get ég útvegað,
þeir kosta 100 — 110 kr. hingað komnir.
b) Talið er hve margar ýsur veiðast á
staðnum, þar sem botnhitinn var mæld-
ur, en um leið gefið upp hve lengi var
logað á staðnum með dragnót eða botn-
vörpu, hve löng lóð var dregin, o. s. frv.
eftir því, um hvaða veiðarfæri var að
rseða,
Sé safnað verulega miklu af slíkum
skýrslum, og rétt unnið úr þeim, mun
euginn galdur að benda á, við hvaða
hitastig líklegast sé mest um ýsu. Það er
þar reynzlan sjálf, sem talar, enda þótt
henni hafi verið safnað á skömmum
tima. Getur þá útgerðin, sem varði fé
til þess að kaupa mæla í skip sín, farið
að hafa full not af þeim, með því að
láta skipin fyrst leita að hentasta hitan-
um, í von um að finna þar mestan afla,
í stað þess að renna blint í sjóinn. En
þegar þvi stigi er náð, sparar hitamæl-
irinn bæði tíma og fé, jafnvel þótt ekki
sé einungis um ýsuveiðar að ræða.
Arrii Friðriksson.
Hugleiðingar um slysfarir.
Eftir að hafa hlustað í útvarpi á ræð-
ur þær er fluttar voru á 5 ára afmæli
Slysavarnafél. íslands, datt mér í hug,
að ekki væri úr vegi að senda »Ægi«
nokkrar línur, þar sem ég tel mig sjó-
mann og þeir sem töluðu skoruðu á
sjómenn og aðra að verða slysavörnun-
um að liði á einn eða annan hátt.
Vera má, að það verði nú lítið lið í
því fyrir slysavarnir, þó ég fari að setja
á prent einhverjar hugleiðingar um sjó-
mennsku eða þvilíkt, en máske gæti það
orðið til þess að fleiri af sjómönnum,
og mér reyndari, létu eitthvað frá sér
heyra í þessa átt, þá er tilganginum að
nokkru leyti náð.
Það er talið að islenzkir sjómenn séu
öðrum fremur duglegir. Eg býst við að
það sé að einhverju leyti rétt, en í hverju
er svo þessi dugnaður fólginn? Jú, þeir
eru miklir sjósóknarar, þ. e. sækja djarft
í misjöfnum veðrum, og svo fiska þeir
mikið, en er ekki áslæða til að benda á
að bæði við sjósókn og annað er kapp
bezt með forsjá.
í hverl einasta skipti sem fréltist um