Ægir - 01.06.1933, Side 17

ÆGIR
159
mót gengst hr. Guðmundur Albertsson í
Reykjavik, fyrir þvi, að flytja út isaða
síld frá Austurlandi. Þetta var erfiðleik-
um bundið vegna óhentugra ferða og eigi
var hentugur skipakostur fyrir hendi til
þessara flutninga. Fyrsta síldin, sem flutt
var út eftir áramót, var flutt til Reykja-
víkur til umhleðslu og síðan send til
Englands. Var hún því óhæfilega gömul
þegar á markaðinn kom. Sama má segja
um sumt af þeirri síld, er siðar var flutt
út, að hún var veidd nokkru áður en
skipið kom, sem flutti hana og því ó-
þarflega gömul, þegar hún kom á mark-
aðinn. Þá er og hætt við að ísun hafi
verið í einhverju áfátt, þar sem þetta er
allt á byrjunarstigi. Á Guðmundur þakk-
ir skilið fyrir að hafa gerst forgöngumað-
ur að þessu, og þótt hann hafi sennilega
ekki spunnið gull úr þessum tilraunum
þetta skipti, — sem tæplega er við að
búast vegna þeirra ástæðna, sem áður
eru greindar — þá mun það vera skoð-
un hans og þeirra, er skyn bera á þessa
hluti, að þarna sé opin möguleiki til að
gera verðmæti úr austfirsku haust- og
vetrar síldinni. Verði síldargengd í Aust-
ijörðum á næstu árum svipað og verið
hefur tvo síðastliðna vetur, mundi það
hafa stórkostlega þýðingu fyrir afkomu
uianna, að unnt væri að gera verðmæti
úr sildinni á þennan hátt.
Eftir áramót var isað á Austfjörðum
2467 kassar, mest flutt til Englands.
Þarna eru taldir með nokkrir kassar,
sem fluttir voru til Suðurlands. Var sú
síld notuð til beitu þar.
I janúarmánuði hélt ég fundi í deild-
um á þessum stöðum: Eskifirði, Norð-
hrði, Seyðisfirði og Þórarinsstaðaeyrum.
Áf frekari fundahöldum gat ekki orðið
vegna samkomu- og samgöngubanns, er
sett var vegna inflúenzu.
Um lífið í flestum deildum er það að
segja,að það má ekki minna vera, til að þær
geti talist hjarandi. Virðist mönnum ekki
nægilega Ijóst, að einmitt í fiskifélags-
deildum, eiga menn hægt með að hreyfa
öllum þeim málum, er sjávarútveginum
koma við og menn óska aðkomalengra
áleiðis, það er nærri þvi eins og mönn-
um sé meðfætt sinnuleysi um þau mál-
efni, er þá sjálfa varða.
Eskiíii öi 12. api íl 1932.
Friðrik Sleinsson.
Skýrsla
erindrekans í Vestfirðingaíjórðungi
frá áramótum—páska 1933.
Velrarmánuðirnir hafa undanfarin ár
allt frá árinu 1928, verið óvenju aflasæl-
ir hér vestra. Árabilið frá 1921—1927,
var vertíðin hinsvegar afar rýr og mátti
heita aflalaust frá nýári til páska í veiði-
slöðvuðum hér um slóðir.
Stærri bátarnir héðan stunduðu ávallt
fiskveiðar við Faxaflóa, þar til 1927 eða
28. Þessa vetrarvertið er heildaraflinn
hér í fjórðungnum að vísu um 930smá-
leslum meiri en í fyrravetur, en þess ber
að gæta að stór fiskiskip eru nú mun
fleiri. Einnig má geta þess, að vetrarver-
tíðin er ávalt talin hér frá nýári lil páska,
en í fyrra voru páskar fyrir marzlok, nú
í miðjum apríl, svo veiðitíminn er nær
3 vikum lengri í ár.
Aukning fiskiflotans er mest á syðri
Vestfjörðunum. Hefur nú bæzt við 1
togari á Patreksfirði. 2 línugufubátar eru
komnir á Bildudal, hafa að vísu ekki lagt
þar allan vetraraflann, og einn slíkur bælt-
ist við á Þingeyri, svo nú eru línugufu-
bátarnir þar 3. — Útvegur er og meiri
á Fiateyri nú, en nokkru sinni fyr.