Ægir - 01.05.1934, Síða 8

ÆGIR
114
stefnuna«, og auðvitað við Arnfirðingar
líka. Aldan hefst á héraðsþingi Vestur-
lsfirðinga, og þingmaður þeirra (forsæt-
isráðherra) styður þá með ráði og dáð
til framkvæmdanna. Sýnist ekki háttv.
greinarhöfundi þeir næsta margir, menn-
irnir með »hræðsluna við framfarirnar?«
----Enn fremur segir í athugasemdinni:
»t*að er sami óttinn, sem kom fram á
móti lóðanotkun, á móti þorskanetum,
hvalveiðum!,snurpunótinni,legulóðunum,
mótorvélum, kúfiskbeitu« o.s.frv. o.s.frv.
Hvílík hrúga af glæpum! Hvaðan hafa
sjómenn vorir hið mikla álit sem sjó-
sóknarar, aflamenn, kjarni þjóðarinnar,
hetjur (allt þetta hafa þeir verið nefndir),
ef öllu þessu hefur orðið að troða í
þá af sérfræðingum og »valdhöfum?«
Mikil er ósérplægni þeirra manna, sem
leggja allt í sölurnar til þess, að kenna
mönnum blessun dragnótarinnar.
En sannarlega höfum við Vestfirðingar
nógu lengi þagað í von um, að stjórnar-
völd sæju þarfir vorar, þær sem vér nú
gerum kröfu til.
Um viðhorf mitt til »innilokunar-
stefnunnar«, ræði ég ekki á þessum vett-
vangi, en ég sé ekki betur, en að hún
gangi nú yfir heiminn svo, að forset-
arnir eru í stakasta öngþveiti. En eins
og landhelgislínan er nauðsynleg inni-
lokun fyrir boinvörpunni, svo er og fjarða-
friðunin sjálfsögð vernd fyrir dragnótinni.
Mér er alls engin huggun í að heyra
það af munni K. B., að aflaleysið í Arn-
arfirði sé ekki dragnótinni að kenna.
Ég hef alls engu haldið fram um það,
og dettur það ekki í hug, nema hvað
ég hef sagt og staðhæfi, að hún hefur
spillt ýsu-afla á haustin. Væri með rök-
um hægt að halda slíku fram, væri það
meira en lítill ódrengskapur, að leggjast
á móti friðun fjarðarins. Og það verða
sérfræðingar og valdsmenn að muna, að
þeim ber sama skylda til að hugsa um
hið smæsta, sem hið stærsta, þegar um
afkomu þjóðarinnar er að ræða, kynna
sér málin, staðhættina, horfurnar, mögu-
leikana til ný-sköpunar og jafnvel hugs-
unarhátt manna.
Fjórar síðustu línúrnar úr svargrein
K. B. eru mér ný opinberun. Hamingjan
gefi honum og oss öllum trú á þeim,
trú, sem ekki verður sér til skammar,
og eins hitt, að þau rætist sem fyrst.
Afla-árin hafa verið svo fá síðastliðin
10 ár. Þessar mögru kýr hafa nú full-
komlega étið upp næklir liðinna nækta-
ára, svo að þörf er á betri tíð.
Ég læt svo útrætt um dragnótamálið,
og persónulegum árásum svara ég því
að eins, að þær gangi svo í berhögg við
mig, að ég sé til neyddur; en þó að þessi
grein mín verði rekin úr túninu á sama
hátt og hin, læt ég mig það litlu skipta.
Bíldudal, 28. marz 1934.
Jens Hermannsson.
Nokkrar athugsemdir
við togstreituna um dragnótina.
Vegna þeirra samþykkta, sem streyma
utan af landi um að fjörðum og flóum
verði lokað fyrir dragnót, vegna áskor-
ana til Stjórnarráðsins, sem mér berast
til umsagnar, get ég nú ekki lengur á
mér setið að leggja orð í belg þeirrar
hringiðu af málflaum, skoðunum, bolla-
leggingum og áskorunum, sem skapast
hefur um dragnótamálið. Ég býst við þvi,
að menn séu fyrir fram sannfærðir um
það hvað ég muni leggja til málanna,
eða á hvora sveifina ég muni hallast,
en ég þykist berjast fyrir góðum málstað
og skýrskota þvi til þess, að sjaldan er
góð vísa of oft kveðin.