Ægir - 01.03.1936, Blaðsíða 7

Æ G I R
61
veiðiaðferðir með henni. Um hana liefur
verið slaílt hæði i »Ægi« og öðrum hlöð-
um, en slíkar stælur eru öldungis út í
loftið, einn þykist vita hetur en annar,
og sá sem síðast »hafði orðið« þykist
vitrastur.
Verði dragnótin almennt veiðarfæri
hér við land, þegar allt verður að reyna
til að aíla fjár, og sem engar lilaða-
greinar gela slöðvað, eins og komið er,
þá er fyrsta skilyrðið að þeir, sem kaupa
veiðarfærin, kunni með þau að fara og
veiða með þeim. Víða hafa menn sett
sig í þann kostnað, að kaupa dragnætur
og allt, sem fylgja ber, en víða má líka
sjá dráttarkaðla á skúrþökum mánuðum
saman, þótt gæftir séu í hezta lagi, og
grunur er sá, að þeir liggi þannig vegna
þess, að ekkert eða lítið hefur aílast
með dragnótinni. En spurningin er,
hefur dráttarköðlum verið lagt þannig
í sjóinn, að nokkur von væri um, að
fiskur kæmi í nótina, því undir því er
veiði komin, að þeim sé lagt rétt.
Undirrituðum hefur ávalt verið mein-
illa við dragnót á grunnmiðum, og
aldrei dottið i luig að rengja frásagnir
reyndra, eftirtektarsamra formanna um,
hve mjög hún getur spillt veiði og jafn-
vel veiðarfærum fiskimanna, þegar hún
er dregin dag eftir dag á þeirra slóðum.
En nú fer veiðarfæri þetla að verða svo
almennt og frásagnir um aíla þeirra,
sem kunna með það að fara, svo áber-
andi, að einhverjar leiðheiningar verður
að gefa þeim, sem ekki eiga kost á til-
sögn, og liggja máske með dragnætur,
sem eru þeim hyrði, vegna vankunnáttu
við veiðiaðferðir og bætingu, þegar þær
rifna. Sé nót ekki bætt rétt, í'er oftast
svo, að lítið fæst í liana, þ. e. hún er
ekki eins veiðin og væri hún l)ætt rétt.
En út í ])að verður ekki farið hér.
Ikið er sérstök list að ríða og bæta net,
sem menn verða að læra, og útskýring-
ar á pappírnum koma þar að litlu liði.
Reykjavik, í febrúar 1936.
Sveinbjörn Egilson.
Skýrsla
erindreltans í Vestfirðingafjórðungi,
ágúst—desember 1935, og' ársyfirlit.
Þorsltafli og' afkomuhorfur
í veiðistöðvunuin.
Ekki þarf að þvi að spyrja, sem öll-
um er kunnugt, að aílatregða hefir ver-
ið svo mikil í gervöllum Vestfirðinga-
fjórðungi, að lieita má, síðastliðið ár, að
nær eins dæmi er.
í maíblaði Ægis gerði ég grein fyrir
vetraraílanum, en í ágústblaði er skýrt
frá voraflanum. Þar er og ger saman-
burður á vetrar- og voraflanum við und-
anfarin ár. Þorskaflinn síðan í ágúst og
reyndar síðan snemma í vor, hefir verið
svo rýr hér í nærveiðistöðvunum að
undrun sætir. 1 ágúst var t. d. oft, ekki
nema um 500 kg í veiðiferð á dýpstu
miðum og á íjölda lóða. I seplember og
fram að þessum tíma, hefir mjög lítið
verið stundaður sjór. Héðan úr bænum
hafa smærri bátar farið til fiskjar í Djúp-
ið lil að afla fiskjar handa bæjarbúum,
og hafa oft eigi fengið meira en um 100
kg á dag. Að afstöðnu stórviðrinu hinn
14. des. lilnaði eitthvað afli á dýpri mið-
um. Hnífsdælir fengu þá, í vikunni fyr-
ir jólin, um 3500 kg, mest á skip. Aflinn
var seldur í togara, og fór Hávarður ís-
firðingur með bátafisk úr Hnífsdal og
Bolungavik fyrir jólin. Ekki hefir verið
saltaður fiskur lil útllutnings hér í nær-
veiðistöðvunum síðan seinl i sumar og
þá litilsháttar, afgangur þess, er látið var
í ísfisktogarana.