Ægir - 01.03.1936, Blaðsíða 12

Æ G I R
66
fyrir alvöru í suinar. Fiskimálanefnd
mun að visu, i samráði við stjórn Ríkis-
verksmiðjanna, hafa hrint máli þessu til
framkvæmda. En frumherjanna er samt
rétt að minnast, þeirra, sem byrjuðu og
trú höfðu á mikilvægi þess meðan aðrir
voru vantrúaðir.
Eftir því, sem l'róðir menn telja, hefir
ú tfl utni ngsverðmæti karfaafu rðanna nu m-
ið um 400 þúsund krónum. En auk
þess er svo hin mikla atvinnuaukning á
veiðiskipunum og hjá landverkafólki,
svo og ágóði veiðiskipanna sjálfra, scm
kvað vera eftir atvikum álitlegur, jafn-
stuttan tíma og hér er um að ræða.
Kampalampaveiðar. Þær voru stund-
aðar héðan um tíma í sumar af þeim
0. G. Syre og Simon Olsen. Áður hafði
Sveinn Sveinsson hyrjað veiðar þessar,
ég hygg fyrstur hér, og gat ég þess i
skýrslu minni í 2. hlaði Ægis 1931.
Veiðarnar gengu vel, enda víst stundað-
ar af góðri kunnáttu. Voru þeir félagar
mest að veiðum í Djúpfjörðunum, eink-
um Hestfirði, en á þann fjörð gengur
eigi þorskur. Fengu þeir stundum um 400
kg. á dag, en í Noregi segja kunnugir,
að vel sé lalið veiðast, fáist 200 kg. á
dag með sömu veiðitækjum. Þessar
kampalampa- eða rækjuveiðar, eins og
nú er farið að nefna þær á íslenzku, eru
orðnar all-mikilsverð atvinnugrein i Nor-
egi, hafa eflst mjög síðari árin, og nú
kváðu Norðmenn húast til að hefja
þessar veiðar í stórum stíl við Svalbarða.
Talið er, að útflutt sé frá Noregi framt
að 2 miljón króna virði í nýjum kampa-
lampa á ári. Er þá ekki ialið það, sem
út er ilull niðursoðið, en það mun all-
mikið.
Eftir þeirri reynslu, sem Jiegar er
fengin, virðist gnægð af kampalampa
bér í djúpinu. En þá eru það markaðs-
skilyrðinin, sem brestur. Þetta, sem
veiddist hér í sumar, var reynt að selja
innanlands og i farþegaskipin, en altof
lílið seldist. Til þess unnt verði að stunda
þessar veiðar, þarf að setja á stofn nið-
ursuðu í þessu skyni. Eftir þeim upp-
lýsingum, sem þegar eru fyrir hendi,
eru þessháttar niðursuðutæki ekki ýkja
dýr. Fiskimálanefnd hefir liaft mál þetta
lil athugunar, fyrir áskorun bæjarstjórn-
arinnar hér, og hefir hæjarstjórnin ný-
lega samþykt að leitast eftir alt að 25
þúsund króna láni hjá Fiskimálanefnd
til stofnsetningar niðursuðuverksmiðju
o. fl. í þessu skyni.
Er þegar farið er að ræða um félags-
skap í þessu skyni, en ekki mun þó
fastur rekspölur kominn á það mál enn-
þá. Geta má og þess hér, að ýmsir, er
notað hafa kampalampann til beitu, telja
hann ágætan til þess, og má þá, ef til
vill gera sér vonir um að beituþöríinni
verði betur fullnægt með kampalampa-
veiði en t. d. skelfisktókunni, sem bæði
er erfið, dýr og seinunnin.
Veiðitækin sjálf eru ekki ýkja dýr.
Segir mér kunnugur maður að allur út-
búnaður, nót, strengir og hælileg vinda,
muni kosta um 2000 krónur.
Vátryg’ging opinna vélbáta.
Eftir fyrirmælum Fiskifélagsins hefi
ég reynt að stofna vátryggingarfélög fyr-
ir opna vélbáta hér i sjávarplássunum,
samkv. lögum nr. 20 frá 9. jan. 1935.
Sendi ég fyrst deildarformönnum og
ýmsum öðrum lög og reglugerð þá, sem
Fiskifélagið hefur samið og hvatti þá
bréflega til að stofna vátryggingarfélög.
Síðan fór ég norður í Steingrimsfjörð í
lok júni. Náði ég mörgum bátaeigend-
um saman á fund á Drangsnesi ogræddi
þar mál þetta, ásamt fleiru. Síðan hefi
ég ált tal um þetla við ýmsa menn víðs-
vegar í fjórðungnum og rætt það á deilda-