Ægir - 01.03.1936, Blaðsíða 11

Æ G I R
65
jafnan ííma. Margir voru ekki tilbúnir
á veiðar, fyr en komið var nokkuð fram
í ágúst, um J>að, er síldarverðið fór að
stíga lil muna.
Allahæstu bátarnir eru taldir:
Sigurfari frá Flateyri 1050 tn. Helgi frá
Bolungavík 940 tn., Einar Þveræingur
frá Flateyri og Valur l’rá Súðavík 900
tn. hvor.
ísfiskveiðarnar.
Eins og undanfarin ár, seldu hátar úr
nokkurum veiðistöðvum hér afla sinn i
íslisklogara í janúar, yfir sumarmánuð-
ina og lílið eill í haust.
I janúarmánuði nam háta-ísíiskurínn,
af Isaíirði, mest, svo og úr Hnífsdal,
Bolungavik og úr Álftafirði sem hér
segir:
376,144 kg. þorskur, 24,238 kg. ýsa,
696 kg. lúða, svo og 2,583 kg. gota. Frá
10. júlí til 22. desember var útfluttur
hátaísfiskur úr sömu veiðistöðvum, mest
úr Álftafirði og Hnífsdal, minna úr Bol-
ungavík og lítið af Ísaíirði:
539,927 kg. þorskur, 203,236 kg. ýsa,
78,709 kg, lúða, 16,698 kg. steinbítur. Úr
Súgandafirði nam hátalsfiskurinn á tíma-
hilinu septemher—desember:
2!),924 kg. þorskur, 42,000 kg. ýsa,
10,568 kg. steinbítur.
Alls hafa því samkvæmt ])essu verið
fluttar úl rúmar 1503 smálestir bátaísfiskjar
á árinu. Að vísu má gera ráð fyrir þvi,
að ekki fáist uppgefmn allur ísfiskur,
sem hátar selja í togara þá, sem eru
sjálfir að veiðum, en kaupa slatta úr
hátum með köflum. En ég tel að í ár
a. m. k. nemi þetta mjög litlu og ekki
teljandi, því togararnir hafa hér umhoðs-
menn, sem annast um greiðsla isfiskjar-
ins.
Arið 1934 nam hátaísfiskurinn hér í
umdæminu 2732 smálestum.
Fiskveiðanýmæli.
Karfaveiðarnar. Einhver athyglisverð-
asta atvinnugrein, sem skapast hefir síð-
ustu árin, er óefað karfavinnslan. Þetta
mál á sér ])ó nokkra sögu, og það er
ekki fyrst á þessu ári, sem mönnum
hefir hugkvæmst að veiða karfa til verk-
smiðjuvinnslu og ekki heldur i fyrsta
skifti, sem karfi hefir verið tekinn lil
hræðslu. Það mun hafa verið árið 1925,
er Kristján heitinn Torfason fékk togar-
ann Hafstein til þess að koma með slatta
af karfa til Sólhakkaverksmiðjunnar, en
Hafstein lagði þar upp síld sína þá.
Þctla var tilraun, og var lýsið og mjölið
efnagreint og sent til Þýskalands. Þetta
gaf ekki það góða raun, að fært þætti
að halda lengra, enda reynslan minni i
síldarvinnslunni, kunnáttan sennilega
minni og tæknin ekki eins fullkomin og
uú. Síldarbræðslu-afurðirnar höfðu held-
ur ekki öðlast jafn öruggan markað og
síðari árin.
En þeir Sólhakka-menn, og þó einkum
Ásgeir Torfason núverandi verkstjóri
Sólhakkaverksmiðjunnar höfðu bjargfasta
trú á þvi, að karfaveiðar væru framtíð-
aratvinnugrein. Bæði í viðtali og eins á
fundum i fiskideildinni á Flateyri, sem
ég hefi mætt á, hefir Ásgeir prédikað
þetta:
Yið eigum að taka upp karfaveiðar á
togurunum vor og haust, að sildveiðum
loknum. Hér niður á Halanum eru svo
auðug karfamið, að togararnir geta hlaðið
sig á tveimur til þremur dögum. Karfinn
er feitur og auðugur af lý^si; mjölið hlýtur
að vera verðmætt, svipað og síldarmjöl.
Eins og oft vill verða, þegar um ný-
mæli er að ræða, voru menn vantrúaðir
á þessar fullyrðirigar Ásgeirs, sem reynsl-
an hefir þó að mestu staðfest nú. lýg
hj'gg og að Ásgeir eigi þátl í því, að
íarið var að veita máli þessu athygli